சில கேள்வி-பதில்கள்
"கீழே சிந்தினால் மக்களுக்கு ஆபத்து வரும் என்று நஞ்சை தொண்டையில் வைத்திருப்பதாக சொல்லப்பட்ட நீலகண்டா.., இங்கே சிலர் வாய் வழியாகவும், விரல் வழியாகவும் நஞ்சை கொட்டிக் கொண்டிருக்கிறார்களே.. அவர்களையும் கொஞ்சம் பாரும்." அழைப்புக்கு நன்றி திரு.பாலபாரதி. சில பதிவுகளை தொடக்கத்தைப் பார்த்தவுடன் அணைத்துவிட்டுப் போய்விடுவது வழக்கமென்பதால், இந்தப்பதிவில் என் பெயர் இழுக்கப்பட்டு சில கேள்விகள் கேட்கப்பட்டிருப்பதை அறிந்திருக்கவில்லை, நேற்று என் நண்பர் ஒருவர் சுட்டிக்காட்டும்வரை.
இனி உங்கள் கேள்விகளைப் பார்ப்போம்.
"1. சிறுவயதில் கண்ணப்பநாயனார் என்பவரின் கதையை கேட்டு ரசித்திருக்கிறேன். இப்படி பன்றிக்கறி படைக்கப்பட்ட சிவலிங்கம் இன்று அனேக இடங்களில் சைவ சாமியாக கொண்டாடப்படுவது எப்படி? இது எந்த காலகட்டத்தில் நடந்த மாற்றம்? இப்போது ஏன் அப்படி அசைவ உணவை நம் சாமிக்கு படைக்க முடியவில்லை?"
ஆகமவிதிப்படி அமையப்பட்ட பெரும்பாலான ஆலயங்களில் இப்படி இருக்கிறது. அதிலும் குறிப்பாகத் தென்னிந்தியாவில். இதன் தொடக்கம் எப்போது நிகழ்ந்தது என்று யாரும் அறுதியிட்டுச் சொல்ல முடியாது. ஆகமங்களை இறைவனே பண்டொருநாளில் அருளிச்செய்தான் என்பது சைவர்களின் நம்பிக்கை. இதிலே விதிவிலக்காகவும் பல கோயில்கள் இருக்கின்றன. வடலூர் வள்ளல் பெருமானாலும் அருணகிரிநாதராலும் ஆன்மிக எழுச்சி கொண்ட முருக பக்தரால் உயிர்பலி சடங்குகளை கைவிட்ட தமிழ் கோவில்கள் ஏராளம். அந்தணரல்லாதவரான அந்த திருமுருக கிருபானந்த வாரியாரே அவர்தம் வாழ்க்கை வரலாற்றில் எடுத்துரைத்துள்ளார்.பன்னிரு ஜோதிலிங்கத் தலங்களில் ஒன்றான உஜ்ஜயினி மஹாகாலேஸ்வருக்கு சாராயமும் படைக்கப் படுகிறது. பிரசாதமாகவும் வழங்கப்படுகிறது. கொல்கத்தா காளிகாட்டிலெ தினமும் மாமிசம் படைக்கப்படுகிறது. அஸ்ஸாமில் காமாக்யாவிலும். உங்களுக்கு அசைவ உணவு படைக்க வேண்டுமென்றால் தாராளமாகப் படைக்கலாம். இந்தோநேசியாவில் பாலி இந்துக்களின் கோயில்களிலே பன்றிக்கறிதான் பிரதானமாகப் படைக்கப்படுவதாக நண்பர் ஒருவர் சொன்னார்.
"2. சென்னையில் இருக்கும் பிற்படுத்தப்பட்ட/ தாழ்த்தப்பட்ட பூர்வகுடி மக்களில் பலருக்கு கபாலி என்று பெயர் வைப்பது இன்றும் வழக்கமாக இருக்கிறது. கபாலி என்பது சிவபெருமானின் ஒரு அவதாரம். மனித மண்டை பிச்சைப்பாத்திரமாக்கி வலம் வந்த அவதாரத்தின் பெயர். .. உயர்குடி இந்துக்கள் வழிபடும் பெருந்தெய்வமாகிவிட்ட அவர் பெயர். இன்றும் சேரிகளில் மட்டும் வைக்கப்பட்டு வருகிறது. எந்த உயர்சாதிக்காரருக்கும் கபாலி என்று பார்த்த நினைவு இல்லை. ஏன் அவர்கள் கபாலி என்று வைத்துக்கொள்ளுவதில்லை..?"
தவறு. எனக்குத் தெரிந்தே பல அந்தணர்கள் கபாலி என்று பெயர் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சென்னையில் கபாலி என்றொரு சங்கத்தோழர், வக்கீல், அந்தணர் வகுப்பைச் சேர்ந்தவர் இருக்கிறார். பிரபல வேதவல்லுநர் டி.வி.கபாலி சாஸ்திரி பற்றி ஓர் அறிமுகம்: https://www.vedamsbooks.com/no13202.htm கபாலி என்பது தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மட்டுமே வைக்கும் பெயர் என ஒரு பார்வை எழுந்ததே நாடகசபா நாடகங்கள் மூலமாகவும் சில பத்திரிகைகள் மூலமாகவும் கடந்த சில பத்து வருடங்களாகத்தான். இந்து தருமம் மற்றும் இந்து சமுதாயம் குறித்த உங்கள் பார்வையும் இப்படி மேம்போக்கான தரவுகளின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டது என்பதையும் இது காட்டுகிறது. இப்படி மேம்போக்காக குற்றம் சொல்ல எதற்கு பகுத்தறிவு போர்வை பாலபாரதி.
"3. சிவனின் வாரிசுகளாக அறியப்படும் கணபதி, முருகன் ஆகிய இருவரும், முறையே இங்கே அண்ணானாகவும், தம்பியாகவும் பார்க்கப்படுகின்றனர். ஆனால் இந்'து'ய மதம்.. நாடு முழுவதும் ஒரே மாதிரியாக இல்லாமல். எப்படி வேறு மாதிரியாக இருக்க முடியும்? வடநாட்டில்.. கண்பதி தம்பி, கார்த்திகேயன் அண்ணன். தம்பி கணபதிக்கு சித்தி,புத்தி என்று இரண்டு மனைவியர் உண்டு. ஆனால்.. இங்கோ அவர் 'கட்டை'பிரம்மச்சாரி. அது எப்படி? கார்த்திக் பகவான் கோவிலுக்கு பெண்கள் போகக்கூடாது என்று ஒரு வழமையும் நடந்து வருகிறது. ஏனிந்த குழப்பம்?"
வடநாட்டிலே இஸ்லாமியப் படையெடுப்புகளின் காரணமாக பிரம்மாண்டமான கோயில்கள் பெரும்பாலும் அழிந்துவிட்டன. முதலில் பலியானவர்களும் கோயிலைச் சேர்ந்தவர்கள்தான். எனவே பல வழிமுறைகள் மாறியிருக்கும். முருகன் வழிபாடும் ஒருகாலத்தில் வட இந்தியாவில் பல இடங்களில் இருந்திருக்கிறது. பார்க்க:
http://www.murugan.org/research/seth.htm
http://www.murugan.org/research/seethalakshmi.htm
இதிலும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. முருகனும் கணபதியும் சிவனும் ஆபிரகாமிய மத கடவுளர் போன்றோ இறைவாக்கின்ர் போன்றோ இல்லை. அவர்கள் அகத்தன்மை கொண்டதோர் ஆன்மிக மரபுக்கு உரியவர்கள். இறைசக்தியை எவ்விதத்தன்மையிலும் வடிவிலும் சமைத்து வழிபடும் உரிமையை நமக்கு நம் முன்னோர்களின் தருமம் அளித்துள்ளது. முருகப்பெருமானை பிரம்மசாரிக் கோலத்தில் வணங்க நினைத்த இனக்குழு வழிபாடு இதுதான் சரி என முருகப்பெருமானை இரு மனைவியர் சூழ நிற்க வழிபடும் மக்களை புனிதப்போர் தொடுத்து அழித்துவிடவில்லை என்பதுதான் முக்கியம்.
"4. பிள்ளைக்கறி திண்றதாக தமிழில் பாடப்பட்ட சிவனின் இந்த கதை. வடநாட்டினருக்கு தெரியாமல் போனது எப்படி?(ராமனும், கிருஷ்ணர் குறித்தும் அவர்களது லீலைகள் குறித்தும் தமிழர்கள் அறிந்து வைத்திருக்கும் போது..இது எப்படி அங்கு தெரியாமல் போனது?)"
சேக்கிழாருக்கு முன்னரே உபமன்யு முனிவர் (இவரைப்பற்றி சேக்கிழாரே குறிப்பிடுகிறார்) பல நாயன்மார்களின் கதைளை வடமொழியில் 'உபமன்யு பக்தவிலாசம்' என்ற பெயரில் தொகுத்திருக்கிறார். இது மட்டுமில்லாமல் ஆதிசங்கரரின் சிவானந்தலஹரியிலும் கண்ணப்பர் மற்றும் சாக்கியநாயனார் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன. பெரும்பான்மை நாயன்மார்கள் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால் இங்கே பிரபலமாய் இருக்கிறார்கள். அவ்வளவுதான். ராமரும், கிருஷ்ணரும், சிவனும் பாரதம் முழுமைக்கும் சொந்தமானவர்கள். அவர்கள் பக்தர்கள் குறித்த சம்பவங்கள், அச்சம்பவங்களின் புராண கதையாடல்கள் அந்தந்த பிராந்தியங்களுக்கு சொந்தமானவை. அண்மைக்கால சமய போக்குகளை அவதானித்தால் தென்னக அய்யப்பன் குறித்த பக்தி வடக்கில் பரவிய அளவுக்கு வடக்கத்தி வைணவதேவி குறித்த பக்தி தெற்கில் பரவிடவில்லை.
"5. நீயும் இந்து, நானும் இந்து எனில் இந்தமதத் தலைவர் போன்ற தோற்றத்தை ஏற்படுத்தும் சங்கரமடத்தின் வாரிசாக ஏன் தாழ்த்தப்பட்ட/பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களை நீங்கள் தேர்வு செய்யக்கூடாது.?"
ஏன் காஞ்சி சங்கரமடம்? எத்தனை மற்ற மடங்கள் காஞ்சி மடத்தினை ஏற்றுள்ளன. ஏற்றுத்தான் ஆகவேண்டும் என்று யாராவது உண்ணாவிரதம் இருக்கிறார்களா என்ன? வேண்டுமென்றால் நீங்களே கூட ஒரு சங்கரமடத்தினை உருவாக்கலாமே. சங்கரமடம்தான் இந்துமக்களின் ஏகபோக குரல் என சங்கராச்சாரியாரே சொல்ல மாட்டாரே. சங்கரமடத்தை போலவே இந்துக்களுக்கு சிவகிரி நாராயணகுரு சாமியின் மடம் இருக்கிறது. ஐயா வைகுண்டரின் சாமிதோப்பு தலைமை பதி இருக்கிறது,. திருப்பனந்தாள் மடம் இருக்கிறது. தமிழக ஆர்.எஸ்.எஸ் நிகழ்ச்சிகளுக்கு அதிக அளவில் தலைமை தாங்கிய துறவி யார்? திருப்பராய்துரை மேவிய சுவாமி சித்பவானந்தர். காயத்ரி மந்திரம் ஓத பெண்களுக்கும் அனைத்து சாதியினருக்கும் உரிமை உண்டு என ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னரே முழங்கிய புரட்சி துறவி. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கும்பமேளாவில் விஸ்வ இந்து பரிஷத் முதல் மரியாதையை அளித்தது எந்த சங்கராச்சாரியாருக்கும் கிடையாது பூஜ்ய ஸ்ரீ தலாய்லாமாவுக்கு. எனவே எங்களுக்கு பரந்து பட்ட பார்வை இருக்கிறது. சம்பிரதாயங்கள் முட்டுக்கட்டை ஆகும் போது ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு முன்னேறும் திடம் இருக்கிறது. ஆனால் முற்போக்கு பேசித்திரியும் உங்களுக்கு ஏன் சங்கரமடத்திற்கு அப்பால் சிந்திக்க வலுவில்லை? இரண்டு: எவரும் தம்மை சங்கராச்சாரியார் என்று பிரகடனப்படுத்திக் கொள்ளலாம் தவறு தடையும் கிடையாது. மூன்று:தம்மை பிரம்மானுபவம் அல்லது அத்வைத நிலை அடைந்தவராக கருதப்படுபவர் எந்த சாதியாக இருந்தாலும் அதை உணரும் எவரும் அவர் காலடியில் விழுந்து வணங்குவர். தம் குருவாக ஏற்பர். இதில் சாதி, பால், மொழி என எந்த பேதமும் கிடையாது. எனவே காஞ்சி மடத்தின் ஆச்சாரியர்களைக் காட்டிலும் இந்துக்களால் வணங்கப்படும் தலைவராக மாதா அமிர்தானந்த மயி விளங்குகிறார். நாளைக்கு பாலபாரதியே அத்வைத நிலையை அடைந்துவிட்டால் இந்து சமுதாயம் (நான் உட்பட) அவரை காஞ்சி சங்கராச்சாரியாரைக் காட்டிலும் மரியாதை செய்யும் என்பதுதான் உண்மை.
"6. எங்கள் சாமீ எப்போது எங்களைப்போலத்தான் இருக்கும். எங்கள் வாழ்வியலைப்போலவே அதுவும் பன்றி+ஆடு+கோழி போன்றவைகளையும் சாராயம், சுருட்டு போன்றவைகளையும் வேண்டுவதாகத்தானிருக்கும். எங்கள் சாமியோடு நாங்கள் நேரடியாக பேசிக்கொள்ள முடியும். ஆனால் இந்து சாமிகளோடு பேச.. ஏஜண்டுகளும், இடைத்தரகர்களையும் தாண்டினால் தான் முடியும். அப்படியெனில் தமிழர்கள் இந்துக்களா?"
அப்போது வள்ளலார் தமிழர் இல்லையா? தமிழ்நாட்டில் ஊர் ஊராக சென்று கோவில் கோவிலாக சென்று உயிர்கொலை சடங்குகளை இல்லாமல் ஆக்கியவர் யார் தெரியுமா? அவர் அந்தணர் அல்லர். திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் எனும் ஆன்மிக அருளாளர். எங்கள் ஊரில் பல இந்து நாடார் வகை கோவில்களில் உயிர்பலி சடங்குகள் அய்யா வைகுண்டரின் ஆன்மிக தாக்கத்தால் நின்றன. ஈழவர்தம் கோவில்களில் உயிர்பலி சடங்குகளை நிறுத்தி நிறுவப்பட்ட கோவில் இன்றும் கோட்டாரில் உள்ளது. அதனை நிறுவியவர் நாராயண குருதேவ சுவாமிகள் ஆவார். இவர்கள் எல்லோரும் தமிழர் இல்லையா உங்கள் வாதப்படி? தமிழர் என்றால் உங்கள் வரையறைப்படி பன்றி+ஆடு+கோழி போன்றவைகளையும் சாராயம், சுருட்டு போன்றவைகளையும் வேண்டுவோர் மட்டும்தானா? சரி இவ்வளவு பேசுகிறீர்களே இதோ இந்த படத்தைப் பாருங்கள்.
தேசிய நெடுஞ்சாலை 47 இல் பொத்தையடிக்கும் கொட்டாரத்துக்கும் இடையில் இருக்கிற ஒரு சிறு கோவில்.
இது தேசிய நெடுஞ்சாலை 47 இல் பொத்தையடிக்கும் கொட்டாரத்துக்கும் இடையில் இருக்கிற ஒரு சிறு கோவில். இங்கு உயிர்பலி சடங்குகளும் உண்டு. இங்கு பூசாரித்துவம் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குதாம். உள்ளே தேவநாகிரி லிபியில் எழுதப்பட்டுள்ள ஓம் அங்குள்ள பூசாரியால் எழுதப்பட்டது.
ஏன் தெரியுமா? இந்த கோவிலின் பின்னால் தெரிவது சால்வேசன் ஆர்மி கார சர்ச். ஆக்கிரமிப்பு மதத்தாரால் உடைக்கப்படாமல் இந்த சிறிய கோவில் தப்பியது மட்டுமல்ல அதற்கு இன்றைக்கு ஊராட்சியில் ஒரு பதிவெண் கூட உள்ளது. இந்த நாட்டார் தெய்வத்திற்காக, கோழி படைத்து வழிபாடு செய்யப்படும் இந்த கோவிலின் பாதுகாப்புக்காக - அது உடைத்து தகர்க்கப்பட இருந்தபோது ஓடி வந்தவர்கள் யார்? நாட்டார் வழக்காற்றினை வைத்து வயிற்றுப்பிழைப்பு நடத்தும் பேராசிரிய ஆசாமிகளுக்கு இங்கெல்லாம் நிலபுலன் உற்றார் உறவினர் எல்லாம் உண்டு. ஆனால் காக்கும் பெருமாள்களாக இந்த பேராசிரிய பிள்ளைகளுக்கு வரமுடிந்ததா? இல்லையே. "அட கீழ்த்தரமே இந்த தெய்வங்களை வைத்து அந்த தெய்வசக்திகளுக்கு நடத்தப்படும் சடங்குகளை ஆவணப்படுத்தி தானேடா நீ சம்பாதிக்கிறாய் உன் பொண்டாட்டி பிள்ளைகள் அந்த சம்பளத்தில் தானேடா மினுக்கி கொண்டு திரிகிறார்கள். நீயும் உன் பிள்ளைகளுக்கு சாதி பார்த்து மாமியார் வழியா மருமக்கள் வழியா தேரூர் பிள்ளைமாரா தெரிசனங்கோப்பா நாஞ்சில் பிள்ளைமாரா? தோசையா அவுலா என்றெல்லாம் கணக்கு போட்டு கலியாணம் நடத்துகிறாயே அதற்கெல்லாம் இந்த நாட்டார் சான்றோரின் தெய்வங்கள் போட்ட பிச்சைதானேடா? அப்போது இந்த கோவில்களுக்கு இந்த தெய்வங்களுக்கு அவற்றின் இருப்புக்கே ஒரு ஆபத்தென்றால் அங்கே நீ இருக்கவேண்டாமா?" என்று பாலபாரதி நாக்கை பிடுங்குவது போல கேட்க வேண்டிய திசை எங்கிருக்கிறது பாளையங்கோட்டையிலும் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலும் என ஊருக்கு வந்தால் கட்டாயம் சொல்லித்தருகிறேன். ஏனென்றால் நாட்டார் தெய்வங்கள் என நீங்கள் பிரித்து பேசுகிற தெய்வங்களுக்கு ஆபத்துகள் வந்தபோது அதற்காக போராட்டத்தில் குதித்து கைதாகி சிறை சென்றவர்கள் இந்துக்கள். அந்த நேரத்தில் சொகுசாக அமர்ந்து நாஞ்சில் நாட்டு 'கூட்டவியலை' நக்கி புளிச்ச ஏப்பம் விட்டு பிறகு நாட்டார் வழக்கு குறித்து பல்கலைக்கழக செமினார்களில் ஏசி ரூமில் பேப்பர் வாசிக்கிற கும்பலுக்கு 'நாட்டார் வழக்கு வேறு இந்துக்கள் வேறு' என பேச என்ன அருகதை இருக்கிறதென நான் கேட்கிறேன். பெரியவிளை முத்தாரம்மன் வகை சாமகார சாமி கோவிலில் சாராயம் சுருட்டு வைப்பதில்லை. எனவே அது தமிழர் சாமி இல்லை என்பீரோ? எங்க ஊர் வாகையடி கடுவாமூர்த்தி விடுவாதை கோவிலில் பன்றி கொடுப்பதில்லை. ஆடு மட்டும்தான் அதுவும் (ஆடு இல்லை சாமி) தமிழர் சாமி இல்லை என்பீரோ? உமது வகையறையே எக்குதப்பாக இருக்கிறதையா. இந்துக்களான எங்களைப் பொறுத்தவரையில் சுடலைமாடனும், சாமக்கார சாமியும், முத்தாரம்மனும், வேட்டாளி அம்மனும், தெய்வ சக்திகள்தாம். அப்படியே மண்டைக்காட்டு பகவதி அம்மனும் கன்னியாகுமரி பகவதி தேவியும் முப்பந்தல் இசக்கி அம்மனும் திண்டுகல் கோட்டைமாரியம்மனும். இதில் எத்தனை கோவில்களில் அந்தணர் வழிபாடு செய்கின்றனர்?
சங்கு சக்கர சின்னத்துடன் அரசம்பதி வைகுண்ட பதி கதவு
இது இந்து கோவில் அல்ல என சொல்லமுடியுமா? இயல்பாகவே இவை இந்து கோவில்களாகவே விளங்கும். இங்கு செல்லும் வடநாட்டாரும் வணங்கியே செல்வர். பாலபாரதிக்கு இது இந்து கோவில் இல்லை என சொல்ல தோன்றும். இத்தகைய அறிவுசீவித்தன கருத்தியல் குருட்டுத்தனத்துக்கு அப்பால் வாழும் இந்து தருமத்தை கண்ணுள்ளவர் காணக்கடவர். சாதீயமல்ல இந்து தருமம். இந்து தருமம் பலகோடி பன்மைத்தன்மைகளை ஆன்மநேய ஒருமைப்பாட்டால் இணைக்குமோர் என்றும் அழியா சனாதன ஜீவ சக்தி.
சரலூர் அய்யா வைகுண்டர் பதி
காவு தெய்வ சிலை உடைத்தெறியப்பட்ட போது எங்கே போனார்கள் நாட்டார் தெய்வங்களை வைத்து பிழைப்பு நடத்தும் பேராசிரியக் கும்பல்கள் அல்லது நாட்டார் தெய்வம் குறித்து பேசும் பாலபாரதி போன்ற அறிவுசீவிகள்? அன்று அந்த தெய்வங்களுக்காக சிறை போனவர்கள் இந்துமுன்னணிக்காரர்கள்
ஆனால் எங்காவது நீ இப்படித்தான் சாமி கும்பிட வேணும் என எந்த அம்மனாவது சுடலைமாடன் மீது புனிதப்போர் தொடுத்ததுண்டா? ஐயா வைகுண்டரை ஆதிக்க சாதியினரும் மதமாற்றிகளும் எதிர்த்த போது பாகவத கண்ணனின் கதையை சொல்லி இறையவதார மகிமை சாதீய வேலிகளை கடந்ததென கூறிய பூவண்டர் சாதி பார்த்தாரா? தருமம் பார்த்தாரா? உருவிய வாளுக்கு முன்னர் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்தரான பூவண்டர் கூறிய பதில் இரணியன் முன் பிரகலாதனும் அவுரங்கசீப்பின் முன் குரு தேஜ்பகதூரும் கூறியதை ஒக்கும். சிந்தித்து பார்க்க வேணும். வைகுண்டர் மீது அவநம்பிக்கையுடனும் ஆத்திரத்துடனும் மன்னன் ஒருபுறம் வைகுண்டரை கைது செய்ய அவனைத் தூண்டும் வெள்ளைக்கார இராணுவ அதிகாரி ஒருபுறம். ஆனால் பூவண்டர் பாகவத கண்ணனின் கதையை கூறி அய்யா வைகுண்டரின் அவதார பெருமையை கூறுகிறார். இத்தனைக்கும் பூவண்டர் அரசரின் அணுக்கர். என்றால் தருமம் அல்லவா அனைவரையும் இணைக்கிறது. அதுதான் சனாதன தருமம். இந்து தருமம். மேன்மை கொள் பாரத தருமம். அது விளங்கும் உலகமெல்லாம். துரதிர்ஷ்ட வசமாக வேதோபநிடத ரிஷிகள் முதல் அய்யா வைகுண்டர் அமிர்தானந்தமயி என என்றென்றும் மானுடத்திற்க்கு ஈடேற்றம் அளித்து வரும் தருமத்தை சாதீயம் எனும் ஒரு சிறு வரையறைக்குள் கட்டிப்போட பார்க்கும் இந்த கீழ்த்தர உக்திகளை விட்டுவிட்டு கண்ணை திறந்து பார்த்தால் போதும். வெரா போன்ற வக்கிரபுத்திகாரர்களால், காலனிய அளவுகோல் கொண்டு எம் இந்துதருமத்தை அளவிடத்துணிவதென்பது சிறுநரி வாலால் சமுத்திரம் அளந்தது போன்றது. சமுத்திரத்தை அளந்துவிட்டேன் என்னைப் போல் ஒருவர் உண்டோ வென சிறு நரி துள்ளலாம். பார்க்க வேடிக்கையாக இருக்கும்.
இனி உங்கள் கேள்விகளைப் பார்ப்போம்.
"1. சிறுவயதில் கண்ணப்பநாயனார் என்பவரின் கதையை கேட்டு ரசித்திருக்கிறேன். இப்படி பன்றிக்கறி படைக்கப்பட்ட சிவலிங்கம் இன்று அனேக இடங்களில் சைவ சாமியாக கொண்டாடப்படுவது எப்படி? இது எந்த காலகட்டத்தில் நடந்த மாற்றம்? இப்போது ஏன் அப்படி அசைவ உணவை நம் சாமிக்கு படைக்க முடியவில்லை?"
ஆகமவிதிப்படி அமையப்பட்ட பெரும்பாலான ஆலயங்களில் இப்படி இருக்கிறது. அதிலும் குறிப்பாகத் தென்னிந்தியாவில். இதன் தொடக்கம் எப்போது நிகழ்ந்தது என்று யாரும் அறுதியிட்டுச் சொல்ல முடியாது. ஆகமங்களை இறைவனே பண்டொருநாளில் அருளிச்செய்தான் என்பது சைவர்களின் நம்பிக்கை. இதிலே விதிவிலக்காகவும் பல கோயில்கள் இருக்கின்றன. வடலூர் வள்ளல் பெருமானாலும் அருணகிரிநாதராலும் ஆன்மிக எழுச்சி கொண்ட முருக பக்தரால் உயிர்பலி சடங்குகளை கைவிட்ட தமிழ் கோவில்கள் ஏராளம். அந்தணரல்லாதவரான அந்த திருமுருக கிருபானந்த வாரியாரே அவர்தம் வாழ்க்கை வரலாற்றில் எடுத்துரைத்துள்ளார்.பன்னிரு ஜோதிலிங்கத் தலங்களில் ஒன்றான உஜ்ஜயினி மஹாகாலேஸ்வருக்கு சாராயமும் படைக்கப் படுகிறது. பிரசாதமாகவும் வழங்கப்படுகிறது. கொல்கத்தா காளிகாட்டிலெ தினமும் மாமிசம் படைக்கப்படுகிறது. அஸ்ஸாமில் காமாக்யாவிலும். உங்களுக்கு அசைவ உணவு படைக்க வேண்டுமென்றால் தாராளமாகப் படைக்கலாம். இந்தோநேசியாவில் பாலி இந்துக்களின் கோயில்களிலே பன்றிக்கறிதான் பிரதானமாகப் படைக்கப்படுவதாக நண்பர் ஒருவர் சொன்னார்.
"2. சென்னையில் இருக்கும் பிற்படுத்தப்பட்ட/ தாழ்த்தப்பட்ட பூர்வகுடி மக்களில் பலருக்கு கபாலி என்று பெயர் வைப்பது இன்றும் வழக்கமாக இருக்கிறது. கபாலி என்பது சிவபெருமானின் ஒரு அவதாரம். மனித மண்டை பிச்சைப்பாத்திரமாக்கி வலம் வந்த அவதாரத்தின் பெயர். .. உயர்குடி இந்துக்கள் வழிபடும் பெருந்தெய்வமாகிவிட்ட அவர் பெயர். இன்றும் சேரிகளில் மட்டும் வைக்கப்பட்டு வருகிறது. எந்த உயர்சாதிக்காரருக்கும் கபாலி என்று பார்த்த நினைவு இல்லை. ஏன் அவர்கள் கபாலி என்று வைத்துக்கொள்ளுவதில்லை..?"
தவறு. எனக்குத் தெரிந்தே பல அந்தணர்கள் கபாலி என்று பெயர் வைத்துக் கொண்டிருக்கிறார்கள். சென்னையில் கபாலி என்றொரு சங்கத்தோழர், வக்கீல், அந்தணர் வகுப்பைச் சேர்ந்தவர் இருக்கிறார். பிரபல வேதவல்லுநர் டி.வி.கபாலி சாஸ்திரி பற்றி ஓர் அறிமுகம்: https://www.vedamsbooks.com/no13202.htm கபாலி என்பது தாழ்த்தப்பட்ட மக்கள் மட்டுமே வைக்கும் பெயர் என ஒரு பார்வை எழுந்ததே நாடகசபா நாடகங்கள் மூலமாகவும் சில பத்திரிகைகள் மூலமாகவும் கடந்த சில பத்து வருடங்களாகத்தான். இந்து தருமம் மற்றும் இந்து சமுதாயம் குறித்த உங்கள் பார்வையும் இப்படி மேம்போக்கான தரவுகளின் அடிப்படையில் உருவாக்கப்பட்டது என்பதையும் இது காட்டுகிறது. இப்படி மேம்போக்காக குற்றம் சொல்ல எதற்கு பகுத்தறிவு போர்வை பாலபாரதி.
"3. சிவனின் வாரிசுகளாக அறியப்படும் கணபதி, முருகன் ஆகிய இருவரும், முறையே இங்கே அண்ணானாகவும், தம்பியாகவும் பார்க்கப்படுகின்றனர். ஆனால் இந்'து'ய மதம்.. நாடு முழுவதும் ஒரே மாதிரியாக இல்லாமல். எப்படி வேறு மாதிரியாக இருக்க முடியும்? வடநாட்டில்.. கண்பதி தம்பி, கார்த்திகேயன் அண்ணன். தம்பி கணபதிக்கு சித்தி,புத்தி என்று இரண்டு மனைவியர் உண்டு. ஆனால்.. இங்கோ அவர் 'கட்டை'பிரம்மச்சாரி. அது எப்படி? கார்த்திக் பகவான் கோவிலுக்கு பெண்கள் போகக்கூடாது என்று ஒரு வழமையும் நடந்து வருகிறது. ஏனிந்த குழப்பம்?"
வடநாட்டிலே இஸ்லாமியப் படையெடுப்புகளின் காரணமாக பிரம்மாண்டமான கோயில்கள் பெரும்பாலும் அழிந்துவிட்டன. முதலில் பலியானவர்களும் கோயிலைச் சேர்ந்தவர்கள்தான். எனவே பல வழிமுறைகள் மாறியிருக்கும். முருகன் வழிபாடும் ஒருகாலத்தில் வட இந்தியாவில் பல இடங்களில் இருந்திருக்கிறது. பார்க்க:
http://www.murugan.org/research/seth.htm
http://www.murugan.org/research/seethalakshmi.htm
இதிலும் எந்த பிரச்சனையும் இல்லை. முருகனும் கணபதியும் சிவனும் ஆபிரகாமிய மத கடவுளர் போன்றோ இறைவாக்கின்ர் போன்றோ இல்லை. அவர்கள் அகத்தன்மை கொண்டதோர் ஆன்மிக மரபுக்கு உரியவர்கள். இறைசக்தியை எவ்விதத்தன்மையிலும் வடிவிலும் சமைத்து வழிபடும் உரிமையை நமக்கு நம் முன்னோர்களின் தருமம் அளித்துள்ளது. முருகப்பெருமானை பிரம்மசாரிக் கோலத்தில் வணங்க நினைத்த இனக்குழு வழிபாடு இதுதான் சரி என முருகப்பெருமானை இரு மனைவியர் சூழ நிற்க வழிபடும் மக்களை புனிதப்போர் தொடுத்து அழித்துவிடவில்லை என்பதுதான் முக்கியம்.
"4. பிள்ளைக்கறி திண்றதாக தமிழில் பாடப்பட்ட சிவனின் இந்த கதை. வடநாட்டினருக்கு தெரியாமல் போனது எப்படி?(ராமனும், கிருஷ்ணர் குறித்தும் அவர்களது லீலைகள் குறித்தும் தமிழர்கள் அறிந்து வைத்திருக்கும் போது..இது எப்படி அங்கு தெரியாமல் போனது?)"
சேக்கிழாருக்கு முன்னரே உபமன்யு முனிவர் (இவரைப்பற்றி சேக்கிழாரே குறிப்பிடுகிறார்) பல நாயன்மார்களின் கதைளை வடமொழியில் 'உபமன்யு பக்தவிலாசம்' என்ற பெயரில் தொகுத்திருக்கிறார். இது மட்டுமில்லாமல் ஆதிசங்கரரின் சிவானந்தலஹரியிலும் கண்ணப்பர் மற்றும் சாக்கியநாயனார் பற்றிய குறிப்புகள் உள்ளன. பெரும்பான்மை நாயன்மார்கள் தமிழகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் என்பதால் இங்கே பிரபலமாய் இருக்கிறார்கள். அவ்வளவுதான். ராமரும், கிருஷ்ணரும், சிவனும் பாரதம் முழுமைக்கும் சொந்தமானவர்கள். அவர்கள் பக்தர்கள் குறித்த சம்பவங்கள், அச்சம்பவங்களின் புராண கதையாடல்கள் அந்தந்த பிராந்தியங்களுக்கு சொந்தமானவை. அண்மைக்கால சமய போக்குகளை அவதானித்தால் தென்னக அய்யப்பன் குறித்த பக்தி வடக்கில் பரவிய அளவுக்கு வடக்கத்தி வைணவதேவி குறித்த பக்தி தெற்கில் பரவிடவில்லை.
"5. நீயும் இந்து, நானும் இந்து எனில் இந்தமதத் தலைவர் போன்ற தோற்றத்தை ஏற்படுத்தும் சங்கரமடத்தின் வாரிசாக ஏன் தாழ்த்தப்பட்ட/பிற்படுத்தப்பட்ட மக்களை நீங்கள் தேர்வு செய்யக்கூடாது.?"
ஏன் காஞ்சி சங்கரமடம்? எத்தனை மற்ற மடங்கள் காஞ்சி மடத்தினை ஏற்றுள்ளன. ஏற்றுத்தான் ஆகவேண்டும் என்று யாராவது உண்ணாவிரதம் இருக்கிறார்களா என்ன? வேண்டுமென்றால் நீங்களே கூட ஒரு சங்கரமடத்தினை உருவாக்கலாமே. சங்கரமடம்தான் இந்துமக்களின் ஏகபோக குரல் என சங்கராச்சாரியாரே சொல்ல மாட்டாரே. சங்கரமடத்தை போலவே இந்துக்களுக்கு சிவகிரி நாராயணகுரு சாமியின் மடம் இருக்கிறது. ஐயா வைகுண்டரின் சாமிதோப்பு தலைமை பதி இருக்கிறது,. திருப்பனந்தாள் மடம் இருக்கிறது. தமிழக ஆர்.எஸ்.எஸ் நிகழ்ச்சிகளுக்கு அதிக அளவில் தலைமை தாங்கிய துறவி யார்? திருப்பராய்துரை மேவிய சுவாமி சித்பவானந்தர். காயத்ரி மந்திரம் ஓத பெண்களுக்கும் அனைத்து சாதியினருக்கும் உரிமை உண்டு என ஐம்பது வருடங்களுக்கு முன்னரே முழங்கிய புரட்சி துறவி. சில ஆண்டுகளுக்கு முன்னர் கும்பமேளாவில் விஸ்வ இந்து பரிஷத் முதல் மரியாதையை அளித்தது எந்த சங்கராச்சாரியாருக்கும் கிடையாது பூஜ்ய ஸ்ரீ தலாய்லாமாவுக்கு. எனவே எங்களுக்கு பரந்து பட்ட பார்வை இருக்கிறது. சம்பிரதாயங்கள் முட்டுக்கட்டை ஆகும் போது ஒதுக்கி வைத்துவிட்டு முன்னேறும் திடம் இருக்கிறது. ஆனால் முற்போக்கு பேசித்திரியும் உங்களுக்கு ஏன் சங்கரமடத்திற்கு அப்பால் சிந்திக்க வலுவில்லை? இரண்டு: எவரும் தம்மை சங்கராச்சாரியார் என்று பிரகடனப்படுத்திக் கொள்ளலாம் தவறு தடையும் கிடையாது. மூன்று:தம்மை பிரம்மானுபவம் அல்லது அத்வைத நிலை அடைந்தவராக கருதப்படுபவர் எந்த சாதியாக இருந்தாலும் அதை உணரும் எவரும் அவர் காலடியில் விழுந்து வணங்குவர். தம் குருவாக ஏற்பர். இதில் சாதி, பால், மொழி என எந்த பேதமும் கிடையாது. எனவே காஞ்சி மடத்தின் ஆச்சாரியர்களைக் காட்டிலும் இந்துக்களால் வணங்கப்படும் தலைவராக மாதா அமிர்தானந்த மயி விளங்குகிறார். நாளைக்கு பாலபாரதியே அத்வைத நிலையை அடைந்துவிட்டால் இந்து சமுதாயம் (நான் உட்பட) அவரை காஞ்சி சங்கராச்சாரியாரைக் காட்டிலும் மரியாதை செய்யும் என்பதுதான் உண்மை.
"6. எங்கள் சாமீ எப்போது எங்களைப்போலத்தான் இருக்கும். எங்கள் வாழ்வியலைப்போலவே அதுவும் பன்றி+ஆடு+கோழி போன்றவைகளையும் சாராயம், சுருட்டு போன்றவைகளையும் வேண்டுவதாகத்தானிருக்கும். எங்கள் சாமியோடு நாங்கள் நேரடியாக பேசிக்கொள்ள முடியும். ஆனால் இந்து சாமிகளோடு பேச.. ஏஜண்டுகளும், இடைத்தரகர்களையும் தாண்டினால் தான் முடியும். அப்படியெனில் தமிழர்கள் இந்துக்களா?"
அப்போது வள்ளலார் தமிழர் இல்லையா? தமிழ்நாட்டில் ஊர் ஊராக சென்று கோவில் கோவிலாக சென்று உயிர்கொலை சடங்குகளை இல்லாமல் ஆக்கியவர் யார் தெரியுமா? அவர் அந்தணர் அல்லர். திருமுருக கிருபானந்த வாரியார் எனும் ஆன்மிக அருளாளர். எங்கள் ஊரில் பல இந்து நாடார் வகை கோவில்களில் உயிர்பலி சடங்குகள் அய்யா வைகுண்டரின் ஆன்மிக தாக்கத்தால் நின்றன. ஈழவர்தம் கோவில்களில் உயிர்பலி சடங்குகளை நிறுத்தி நிறுவப்பட்ட கோவில் இன்றும் கோட்டாரில் உள்ளது. அதனை நிறுவியவர் நாராயண குருதேவ சுவாமிகள் ஆவார். இவர்கள் எல்லோரும் தமிழர் இல்லையா உங்கள் வாதப்படி? தமிழர் என்றால் உங்கள் வரையறைப்படி பன்றி+ஆடு+கோழி போன்றவைகளையும் சாராயம், சுருட்டு போன்றவைகளையும் வேண்டுவோர் மட்டும்தானா? சரி இவ்வளவு பேசுகிறீர்களே இதோ இந்த படத்தைப் பாருங்கள்.
இது தேசிய நெடுஞ்சாலை 47 இல் பொத்தையடிக்கும் கொட்டாரத்துக்கும் இடையில் இருக்கிற ஒரு சிறு கோவில். இங்கு உயிர்பலி சடங்குகளும் உண்டு. இங்கு பூசாரித்துவம் தாழ்த்தப்பட்ட மக்களுக்குதாம். உள்ளே தேவநாகிரி லிபியில் எழுதப்பட்டுள்ள ஓம் அங்குள்ள பூசாரியால் எழுதப்பட்டது.
ஏன் தெரியுமா? இந்த கோவிலின் பின்னால் தெரிவது சால்வேசன் ஆர்மி கார சர்ச். ஆக்கிரமிப்பு மதத்தாரால் உடைக்கப்படாமல் இந்த சிறிய கோவில் தப்பியது மட்டுமல்ல அதற்கு இன்றைக்கு ஊராட்சியில் ஒரு பதிவெண் கூட உள்ளது. இந்த நாட்டார் தெய்வத்திற்காக, கோழி படைத்து வழிபாடு செய்யப்படும் இந்த கோவிலின் பாதுகாப்புக்காக - அது உடைத்து தகர்க்கப்பட இருந்தபோது ஓடி வந்தவர்கள் யார்? நாட்டார் வழக்காற்றினை வைத்து வயிற்றுப்பிழைப்பு நடத்தும் பேராசிரிய ஆசாமிகளுக்கு இங்கெல்லாம் நிலபுலன் உற்றார் உறவினர் எல்லாம் உண்டு. ஆனால் காக்கும் பெருமாள்களாக இந்த பேராசிரிய பிள்ளைகளுக்கு வரமுடிந்ததா? இல்லையே. "அட கீழ்த்தரமே இந்த தெய்வங்களை வைத்து அந்த தெய்வசக்திகளுக்கு நடத்தப்படும் சடங்குகளை ஆவணப்படுத்தி தானேடா நீ சம்பாதிக்கிறாய் உன் பொண்டாட்டி பிள்ளைகள் அந்த சம்பளத்தில் தானேடா மினுக்கி கொண்டு திரிகிறார்கள். நீயும் உன் பிள்ளைகளுக்கு சாதி பார்த்து மாமியார் வழியா மருமக்கள் வழியா தேரூர் பிள்ளைமாரா தெரிசனங்கோப்பா நாஞ்சில் பிள்ளைமாரா? தோசையா அவுலா என்றெல்லாம் கணக்கு போட்டு கலியாணம் நடத்துகிறாயே அதற்கெல்லாம் இந்த நாட்டார் சான்றோரின் தெய்வங்கள் போட்ட பிச்சைதானேடா? அப்போது இந்த கோவில்களுக்கு இந்த தெய்வங்களுக்கு அவற்றின் இருப்புக்கே ஒரு ஆபத்தென்றால் அங்கே நீ இருக்கவேண்டாமா?" என்று பாலபாரதி நாக்கை பிடுங்குவது போல கேட்க வேண்டிய திசை எங்கிருக்கிறது பாளையங்கோட்டையிலும் கன்னியாகுமரி மாவட்டத்திலும் என ஊருக்கு வந்தால் கட்டாயம் சொல்லித்தருகிறேன். ஏனென்றால் நாட்டார் தெய்வங்கள் என நீங்கள் பிரித்து பேசுகிற தெய்வங்களுக்கு ஆபத்துகள் வந்தபோது அதற்காக போராட்டத்தில் குதித்து கைதாகி சிறை சென்றவர்கள் இந்துக்கள். அந்த நேரத்தில் சொகுசாக அமர்ந்து நாஞ்சில் நாட்டு 'கூட்டவியலை' நக்கி புளிச்ச ஏப்பம் விட்டு பிறகு நாட்டார் வழக்கு குறித்து பல்கலைக்கழக செமினார்களில் ஏசி ரூமில் பேப்பர் வாசிக்கிற கும்பலுக்கு 'நாட்டார் வழக்கு வேறு இந்துக்கள் வேறு' என பேச என்ன அருகதை இருக்கிறதென நான் கேட்கிறேன். பெரியவிளை முத்தாரம்மன் வகை சாமகார சாமி கோவிலில் சாராயம் சுருட்டு வைப்பதில்லை. எனவே அது தமிழர் சாமி இல்லை என்பீரோ? எங்க ஊர் வாகையடி கடுவாமூர்த்தி விடுவாதை கோவிலில் பன்றி கொடுப்பதில்லை. ஆடு மட்டும்தான் அதுவும் (ஆடு இல்லை சாமி) தமிழர் சாமி இல்லை என்பீரோ? உமது வகையறையே எக்குதப்பாக இருக்கிறதையா. இந்துக்களான எங்களைப் பொறுத்தவரையில் சுடலைமாடனும், சாமக்கார சாமியும், முத்தாரம்மனும், வேட்டாளி அம்மனும், தெய்வ சக்திகள்தாம். அப்படியே மண்டைக்காட்டு பகவதி அம்மனும் கன்னியாகுமரி பகவதி தேவியும் முப்பந்தல் இசக்கி அம்மனும் திண்டுகல் கோட்டைமாரியம்மனும். இதில் எத்தனை கோவில்களில் அந்தணர் வழிபாடு செய்கின்றனர்?
ஆனால் எங்காவது நீ இப்படித்தான் சாமி கும்பிட வேணும் என எந்த அம்மனாவது சுடலைமாடன் மீது புனிதப்போர் தொடுத்ததுண்டா? ஐயா வைகுண்டரை ஆதிக்க சாதியினரும் மதமாற்றிகளும் எதிர்த்த போது பாகவத கண்ணனின் கதையை சொல்லி இறையவதார மகிமை சாதீய வேலிகளை கடந்ததென கூறிய பூவண்டர் சாதி பார்த்தாரா? தருமம் பார்த்தாரா? உருவிய வாளுக்கு முன்னர் ஸ்ரீ கிருஷ்ண பக்தரான பூவண்டர் கூறிய பதில் இரணியன் முன் பிரகலாதனும் அவுரங்கசீப்பின் முன் குரு தேஜ்பகதூரும் கூறியதை ஒக்கும். சிந்தித்து பார்க்க வேணும். வைகுண்டர் மீது அவநம்பிக்கையுடனும் ஆத்திரத்துடனும் மன்னன் ஒருபுறம் வைகுண்டரை கைது செய்ய அவனைத் தூண்டும் வெள்ளைக்கார இராணுவ அதிகாரி ஒருபுறம். ஆனால் பூவண்டர் பாகவத கண்ணனின் கதையை கூறி அய்யா வைகுண்டரின் அவதார பெருமையை கூறுகிறார். இத்தனைக்கும் பூவண்டர் அரசரின் அணுக்கர். என்றால் தருமம் அல்லவா அனைவரையும் இணைக்கிறது. அதுதான் சனாதன தருமம். இந்து தருமம். மேன்மை கொள் பாரத தருமம். அது விளங்கும் உலகமெல்லாம். துரதிர்ஷ்ட வசமாக வேதோபநிடத ரிஷிகள் முதல் அய்யா வைகுண்டர் அமிர்தானந்தமயி என என்றென்றும் மானுடத்திற்க்கு ஈடேற்றம் அளித்து வரும் தருமத்தை சாதீயம் எனும் ஒரு சிறு வரையறைக்குள் கட்டிப்போட பார்க்கும் இந்த கீழ்த்தர உக்திகளை விட்டுவிட்டு கண்ணை திறந்து பார்த்தால் போதும். வெரா போன்ற வக்கிரபுத்திகாரர்களால், காலனிய அளவுகோல் கொண்டு எம் இந்துதருமத்தை அளவிடத்துணிவதென்பது சிறுநரி வாலால் சமுத்திரம் அளந்தது போன்றது. சமுத்திரத்தை அளந்துவிட்டேன் என்னைப் போல் ஒருவர் உண்டோ வென சிறு நரி துள்ளலாம். பார்க்க வேடிக்கையாக இருக்கும்.
இப்போது கூட ஒன்றும் கெட்டுவிடவில்லை. திண்ணியத்தில் தலித்தை மலம் தின்னவைத்தவனின் கட்சி எது என பாலபாரதிக்கு தெரிந்திருக்கும். அந்த பாவம் தீர பாலபாரதி ஒன்று செய்யலாம். சேவாபாரதி தலித்துகளுக்கு கழிவறை கட்டிக்கொடுக்கிறது. கன்னியாகுமரி மாவட்டத்தில் சுகாதார மாவட்டமாக்கும் செயல்பாட்டில் சேவாபாரதிக்கு நல்ல பெயரும் இருக்கிறது. பாலபாரதி சேவாபாரதியில் இணைந்து தலித்துகளுக்கு கழிவறை கட்டிக்கொடுப்பதில் எங்களுடன் தோள் சேரலாம். அல்லது வனவாசிகளுக்கு சாணிஎரிவாயுக்கலம் கட்டுவதில். "நாங்களெல்லாம் முற்போக்கு கோத்திரம் சமூக சீர்திருத்தக்காராளாக்கும். இப்படி சுத்தம்பத்தமா மடியா உட்கார்ந்துண்டு கேள்விதான் கேட்பம். இறங்கி வந்து வேலையெல்லாம் செய்றதுன்னா அதுவும் இந்துத்வவாதி மாதிரி தீண்டத்தகாத சாதிகள் கூட சேர்ந்து செய்றதுன்னா தீட்டாயிடுமாக்கும்." என்றால் ஓகே பாலபாரதி. சும்மா வெட்டியாக உக்காந்துட்டு கேள்வியும் புளித்த ஏப்பமுமாக வெளிவிட்டுக் கொண்டிரும். நாங்கள் ஒதுங்கியே போகிறோம் நிறைய வேலை இருக்கிறது.
அடுத்த ஒரு வாரம் அடியேன் ஊரில் இல்லை. இணையம் இல்லாத கிராமம் ஒன்றுக்கு செல்லவேண்டியுள்ளது. எனவே இனி அடுத்தவாரம் சந்திப்போம்.
posted by அரவிந்தன் நீலகண்டன் | 11:13 PM
17 Comments:
அக்மார்க non-பா.க.ச பதிவு
:)))))))))))))))))))
புத்திசாலத்தனமாக் கேட்கிறோம் என்று எண்ணி மடத்தனமாகக் கேட்ட கேள்விகளுக்கு நல்ல பதில்!
இந்த கேள்விகளை உண்மையிலேலே பதில் தெரிந்து கொள்ள வேண்டும் என்ற எண்ணத்தில் இல்லாமல் சவடாலுக்காகவே அவர் கேட்டிருந்தாலும், விளக்கங்கள் நன்று.
// வேண்டுமென்றால் நீங்களே கூட ஒரு சங்கரமடத்தினை உருவாக்கலாமே. //
மிக நல்ல யோசனை.
சங்கரர் மரபின் துறவிகளுக்கு 10 பட்டப் பெயர்கள் உண்டு, தசநாமி என்பார்கள்.
பாரதி, சரஸ்வதி, தீர்த்தர், அரண்யர், ஆஸ்ரமர், பர்வதர், சாகரர், வனர், கிரி, புரி என்பன இவை.
இவர்க்கு பால பாரதி என்று ஏற்கனவே பெயர்ப் பொருத்தமும் அமைந்து விட்டது :))
// இத்தகைய அறிவுசீவித்தன கருத்தியல் குருட்டுத்தனத்துக்கு அப்பால் வாழும் இந்து தருமத்தை கண்ணுள்ளவர் காணக்கடவர்.
சாதீயமல்ல இந்து தருமம். இந்து தருமம் பலகோடி பன்மைத்தன்மைகளை ஆன்மநேய ஒருமைப்பாட்டால் இணைக்குமோர் என்றும் அழியா சனாதன ஜீவ சக்தி. //
அருமையான வரிகள்.
// சேவாபாரதியில் இணைந்து தலித்துகளுக்கு கழிவறை கட்டிக்கொடுப்பதில் எங்களுடன் தோள் சேரலாம். அல்லது வனவாசிகளுக்கு சாணிஎரிவாயுக்கலம் கட்டுவதில். //
..அல்லது இவர் வாழும் மும்பையிலேயே சேரிகளில் வாழும் தமிழ்க் குழந்தைகளுக்கு பாடம் கற்பிக்கலாம் அங்குள்ள சேவா பாரதியில் இணைந்து. செய்வாரா?
இவர்கள் இதெல்லாம் செய்ய மாட்டார்கள். மக்கள் சேவை அல்ல, இணையத்தில் இந்துமதத்தைத் திட்டிக் கொண்டிருப்பது, அதுவும் குறைந்த பட்ச கருத்தியல் நேர்மை கூட இல்லாமல் : இது தான் சமூக முன்னேற்றத்திற்கான வழி என்று இவர்கள் பேராசான் பெரியாள் கற்றுத் தந்த வழியில் போகிறார்கள்!
நீலகன்டன்,
என்னுட பதிவை பாருங்க. உங்கள் கருத்து தேவை.
இஸ்லாம் என்குர மலக்குழி
அரவிந்தன்,
நம்ம பகுத்தறிவுகளுக்கு கன்னத்தில் மச்சம் வைத்தாலேயே டபுள் ஆக்ட் படங்களில் மாறுவேடத்தை அடையாளம் காண்பதற்கே சிரமம் ஏற்படும்.
இந்நிலையில் சனாதன தருமத்தின் பன்முகத் தத்துவங்கள் எங்கே உள்வாங்கிப் புரிந்து கொள்வது?
மாறுபட்ட வழிபாட்டு முறைகளும், சடங்குகளும், நடைமுறை வழக்கங்களும் என்கிற வெளிப்புற வெளிப்பாடுகளின் அடிநாதமாய் ஓடுவது சனாதன தருமம் என்கிற இந்து தருமம்.
இந்துக்கள் என அழைக்கப்படுவது இந்த வழிபாட்டு, சடங்கு, நடைமுறைகளின் வேறுபாடுகளுக் கிடையேயும் உள்ளோடும் தத்துவமான சனாதன தருமத்தின் காரணமாகவே.
அணிகிற உடை வைத்து உறவை உறுதி செய்வதான செயலாக நாட்டார் இந்துக்கள் அல்ல எனச் சிந்திப்பது பகுத்தறிவுச் சிந்தனையின் தட்டைத்தனம்.
இந்த உடை அணிந்தால் தான் அப்பன் என்று உறவு வைத்து அழைக்கமுடியும் என்பது மாதிரி இருக்கிறது.
எந்த உடை அணிந்தாலும் உறவு முறையில் அப்பன் என்பவன் அப்பனே என்பது புரியாத அளவுக்கு பகுத்தறிவுப் பிரச்சாரப் புழுதியில் பார்வை மங்கிப்போயிருக்கிறது.
நைவேத்திய மெனுவாகப் பன்றி, சாராயம், சுருட்டு என்கிற பண்டங்களில் இல்லை சனாதனம்.
வழிபாட்டில் தெய்வத்துக்கு நைவேத்தியம் படைப்பது என்கிற பாவனையில் இருக்கிறது சனாதன தருமம் (சர்வம் கிருஷ்ணார்ப்பணம்).
சூட்சுமத்தை விடுத்து ஸ்தூலத்தின் பின்னால் கும்மியடித்தல் அதுவும் செக்குமாடுமாதிரி சுற்றிச் சுற்றி பண்டங்கள் பற்றியே!
தத்துவங்களாகச் செயல்பாடுகளின் பாவனையில் சூட்சுமமாக இருப்பது சனாதன தருமம்.
அய்யா நீலகண்டரே,
மதம் என்றால் காட்டுமிராண்டித்தனமாக கட்டுப்பாடு. தன் வழி ஒப்பாத எல்லோரையும் நஜஸ் (அதாவது மலம், தீண்டத்தகாது) என்று அவர்களை தீர்த்துக்கட்டுவதே எங்கள் மார்க்க இறைவன் மற்றும் தூதர் சொல்லிக்கொடுத்த பாடம் என்று அலையும் ஆதிக்க வெறிக்கூட்டம் ஒரு பக்கம்.
பாபச்சிலுவைகளை தங்களுக்காக சுமந்து மறைந்த ஒரு நல்ல இறைமகனின் நினைவில் மதிமயங்கி ஆத்மா அறுவடைக்காக புறப்பட்டு இந்து மத புரட்டு கொக்கோக கதைகளை எழுதி மலிவுபதிப்புகள் போட்டு மூளை மயங்கிய சில மந்திகளின் மந்தைகளை தமிழகத்தில் கூட்டி அவர்களுக்கு சாதி வெறியூற்றி சாலையில் கண்டோரை சகட்டுமேனியாய் கடித்துவைக்கும் பாதிரி கூட்டம் ஒரு பக்கம்.
இப்படி பல முனைகளில் முனைந்தும் ஒழியாத இந்த கோட்பாடு ஏது? தானே புதிப்பித்துக்கொண்டு என்றும் ஜீவ நாடியை இழக்காத இந்த உணர்வின் நாடி எங்கே? இந்த விடைகளை பா.பாவிடம் எதிர்பார்க்க முடியுமா?
தன்னை ஏதோ ஒரு அதிஜீவியாய் பாவித்து தன் பின்பாட்டு குரைத்தல்களுடன் தினசரி இந்த பா.பாக்களின் அழுப்பாட்டு தாங்கவில்லைதான்.
Thanks to Balabharathy :), we could get another good post from you! Thanks sir!!
//
காவு தெய்வ சிலை உடைத்தெறியப்பட்ட போது எங்கே போனார்கள் நாட்டார் தெய்வங்களை வைத்து பிழைப்பு நடத்தும் பேராசிரியக் கும்பல்கள் அல்லது நாட்டார் தெய்வம் குறித்து பேசும் பாலபாரதி போன்ற அறிவுசீவிகள்?
//
காசு வாங்கத்தான்...! அமேரிக்க, ஐரோப்ப, மிசனரிகள் தொண்டு நிறுவனங்களாக இங்கே இயங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. அங்கே அவர்களுக்கு லம்பாக ஒரு சம்மை ஒதுக்கி வைத்து, "Rent a cause அறிவு சீவிக்களை" hire செய்கிறார்கள்.
வேலை முடிந்ததும், டாய்லெட் பேப்பருக்கு நடக்கும் கதி தான் இவர்களுக்கும்.
மலேசியாவில் இந்துக்கோவில்களை முக்கியமாக, மாரியம்மன், ஐயனார், கபாலீ கோவில்களை உடைத்தெரிந்தார்கள் இஸ்லாமிய ஃபாசிஸ்டு அரசாங்(ராஜ)கம். அப்போதெல்லாம் இவர்கள் வாய் பேசாது, கை விழங்காமல் போய்விடும், சைகிள் பஞ்சராகி ஆபீஸ் வராமல் போய்விடுவார்கள்.
குறைந்த பட்சம் ஒரு கண்டனத்தைக் கூடத் தெரிவிக்க வக்கில்லாதவர்களெல்லாம் இந்துக்களைப் பற்றியும் அவர்கள் நம்பிக்கை பற்றியும் கேள்வி கேட்கும் தகுதியே இல்லாதவர்கள் என்றே நான் நினைக்கிறேன்.
அரவிந்தன் இப்படி ஒரு பதிலைத்தான் அந்தப் பதிவிலும் எதிர்பார்த்தேன். ரெம்ப நல்லா சொல்லியிருக்கீங்க.
அவர் கேட்கும் கேள்விகளில் நிச்சயம் நியாயம் இருக்கிறது. அதை முற்றிலுமாக மறுத்துவிட இயலாது.
இந்து மதம் ஒருங்கிணைக்கப்பட்டு 'இந்து' என எப்ப ஞானஸ்நானம் தரப்பட்டது என்பதை ஆராய்ந்தால் அவரது கேள்விகளின் முக்கியத்துவம் புரியும். ஆயினும் அவர் பதிவில் பின்னுட்டியது போல பிரிவினைகளை முன் நிறுத்துவதை விட்டுவிட்டு ஒன்றுபட எத்தனிக்கலாம்.
எனக்கிருக்கும் ஒரு முக்கியமான ஆதங்கம்.. பெருங்கடவுள்களை முன்வைத்த இந்து இலக்கியங்களே பெரிதாய் பேசப் படுகின்றன. குறிப்பா வெளியாட்களுக்குச் சொல்லப்படும் கதைகளில் நீங்க சொல்ற பன்முகத் தன்மை இல்லாமல் போகுது.
நாட்டார், அல்லது சிறுகடவுள்கள் (கடவுளிலும் இப்படி பேதமா) எல்லாம் ஒரு பெருங்கடவுளின் வடிவம் (அவதாரம்) எனச் சொல்லிவிடுவது.
இதெல்லாம் ஆபிரகாமியக் கடவுள்களின் தந்திரங்கள் என நீங்கள் அடிக்கடி சுட்டிக் காண்பிப்பது.இல்லையா? கலாச்சார ஒருங்கிணைப்பு(ஒற்றுப்படுத்துதல்?) அல்லது கலாச்சார சுய அழிப்பு (சரியா வார்த்தை வரல).
இதையெல்லாம் முன்வைத்துதான் பால பாரதியின் கேள்விகள் இருக்குது. உங்கள் நடையில் கொஞ்சம் மாற்றம் தெரிந்தது அதற்கு வாழ்த்துக்கள். நல்ல கருத்தைச் சொல்வதில் குறிவைப்போம், யார் என்ன நோக்கத்தோடு கேட்கிறாங்க எனும் ஆராய்ச்சியெல்லாம் விட்டுட்டா அருமையா கருத்துக்கள எடுத்துச் செல்லலாம்.
Thanks Anonys,Jatayu
S.I, what to say...i feel sad even a Hindu is forced to write like these by creeps like the one you have cited.
Cyril, there is a vast difference between what Hindu Dharma says and Abrahamic religions say...partiularly with regard to other Deities. Both Moses and Vyasa saw multiple worships of divinities. Moses (or the Moses myth-maker) came with 'Ye shall have no god other than me' and Vyasa(or Vyasa myth-maker) came with 'Ekam Sath Vipra Bahutha Vathanthi' Truth is one Wise perceive It differently. Hence Abrahamic religion destroys the other. Dharmic religion sees the other as the extension of the Self. Thus Sudalai Madan is the manifestation of Siva for the Dharmic religionist while Sudalai Madan is devil for the missionary. The Nattar Theivam and mainstream Deivam divide is brought by academics who seldom understand the essence of Hindu Dharma. In contrast see a indic academic perspective in "Adi Deo Arya Devata : A Panoramic View of Tribal-Hindu Cultural Interface" by historian Sandhya Jain I will visit again the blogs or email after a week.
முதலில் பெருந்தெய்வம், சிறுதெய்வம், நாட்டார் தெய்வம், வீட்டார் தெய்வம் எல்லாமே பகுத்தழிவு கோத்திரக்காரர்களின் (நன்றி: அரவிந்தன்) கண்டுபிடிப்புத்தான். எந்த ஹிந்துமத சடங்காச்சாரங்களைப்பற்றிய நூல்களிலும் இல்லாதது தெய்வங்களினிடையே மிகப்பெரிய உயர்வுதாழ்வு.
உண்மையை சொல்லப்போனால் இந்த பகுத்தழிப்புவாதிகளினால் பெருந்தெய்வமாகக் கூறப்படும் சிவன், இந்திரன் முதலானோர்கள் எல்லாம் வேதங்களின்படி சிறு தெய்வங்கள். பெருந்தெய்வம் அக்னியே.
ஆனால், பெருந்தெய்வமான அக்னியை ஸிகரெட் நுனிகளில் மட்டுமே வழிபட்டுவரும் சமுதாயத்தில் மாரியம்மனும், இசக்கியும், சிவனும் ஒரே கோயிலின் பல ப்ரகாரங்களில் ப்ரசாதம் சாப்பிட்டு நிம்மதியாய் குலாவி வருகின்றனர். இவர்களை வழிபடும் எத்தனையோ ஹிந்துக்களுக்கு இவற்றின் முன் நிற்கும்போதெல்லாம் ஏற்படுவது மேனிச் சிலிர்ப்பும், பக்தியும், கோயில் பூசாரி தரும் ப்ரசாதமும்தான்.
ஆனால், பாலில் கள்ளைத் தேடும் கலகப்பூஜாரிகள் செமினார் பூசைகளால் ஆபிரகாமிய தெய்வங்களிடமிருந்து கிடைக்கும் எச்சில் எலும்பு ப்ரசாதத்திற்காக போட்டி கோயில் கட்டுகிறார்கள்.
பால்வாடியில் படித்த கதைதான் ஞாபகம் வருகின்றது. ஒன்றாய் இருந்த கறவை மாடுகளிடையே சண்டையை மூட்டிவிட்டு ஒற்றுமையின்மையால் பலியான மாடுகளின் மாமிசத்தில் கொஞ்சம் கிடைப்பதற்காக நரிகள் போடும் நர்த்தனம் இவைகள் எல்லாம்.
பாலில் கள்ளைத் தேடுவோர் பற்றி பால்வாடியிலேயே பயமுறுத்திவைத்திருக்கிறார்கள். ஹிந்துத்துவவாதிகளின் பாடத்திட்டத்தில் இவைபோன்றவை இருப்பது வியப்பதிற்கில்லைதான் :-) !
அரவிந்தன்
நெத்தியடி பதில். கழிசடைகளுக்கும் சாக்கடைப் பிறவிகளுக்கும் உங்களைப் போன்ற அறிஞர்கள் கீழிறங்கிப் பதில் சொல்ல வேண்டிய அவசியம் இல்லையெனினும் இவர்களின் ஆபாசப் பிராச்சாரங்களைப் படிப்பவர்கள் மூளை மழுங்காமால் இருக்க உங்களது பதில் அவசியமாகிறது. இந்த இழிபிறவிகளின் வளர்ப்பும சரியில்லாத காரணத்தினால் இது போன்ற ஆபாச எழுத்துக்களை நரகல் மொழியில் அள்ளித் தெளித்த வண்னம் உள்ளனர். உங்களது அறிவார்ந்த பதிலுக்கு தரம் தாழ்ந்து தனிப்பட்டத் தாக்குதல்களை ஆரம்பித்து விட்டனர். பொருட்படுத்தாமல் இந்து மத தர்மத்தினை எளியவர்களுக்கும் புரிய எடுத்துச் சொல்லுங்கள். உங்கள் சேவை மனப்பான்மையும், தொண்டுகளும் இந்த இழி பிறவிகளுக்குத் தெரியாது ஆபாச மொழியில் திட்டவும் அசிங்கமாக எழுதவுமே தெரியும். உங்கள் கோபம் தார்மீகமானது. மூடமதியினரைப் புறந்தள்ளி உங்கள் சேவையைத் தொடருங்கள்.
கோவில்களுக்குச் சென்று பெருமாளையும் சிவனையும் வணங்கும் பெரும்பாலான பிராமணர்களுக்குக் குல தெய்வமாக சுடலை மாடனும், சாஸ்தாவும் இருப்பதும் அவர்கள் அங்கு சென்று குலதெய்வ வழிபாடுகள் நடத்துவதும் இந்த மூடர்கள் அறியமாட்டார்கள். இறைவனைப் பல வழிகளில் காண்கிறார்கள். சரஸ்வதி நாவில் இருந்தால் எங்கு மலம் கழிப்பாள் என்று கேட்ட அறிவு ஜீவியை "தந்தை" என்று விளிக்கும் தரங்கெட்ட பிறவிகளிடமிருந்து இது போன்ற பதிவுகள்தான் வரும்.
அன்புடன்
ச.திருமலை
அருமையான விளக்கமும்,பின்னூட்டங்களும்.
பால பாரதி பதிவை இன்னும் படிக்கவில்லை ஆனாலும் என்ன எழுதியிருப்பார் என்பதை உங்கள் பதிலில் இருந்து ஒரளவு அனுமானிக்க முடிகிறது.
http://poar-parai.blogspot.com/2007/03/blog-post_06.html
http://poar-parai.blogspot.com/2007/03/blog-post_09.html
http://kedayam.blogspot.com/2007/03/blog-post_08.html
http://vanajaraj.blogspot.com/2007/03/blog-post.html
தூ வெக்கங்கெட்ட கூமுட்டைகளா ! ஒரே ஒரு கேள்விக்கு பதில் சொல்லிக்க வக்கில்ல.. RSS ராஸ்கல்ஸ்.. சோத்துல உப்பு போட்டு திங்கறவனா இருந்தா இதுக்கெல்லாம் பதில் சொல்லுடா நீலகண்டா..
RSS காரனெல்லாம் தெருநாய விட கேவலமான கோழை என்பதை மீண்டும் மீண்டும் நிரூபிக்கிறாய் நீலகண்டா..
போ.. போய் உன்னோட அல்லகைகள் சொரிந்து விடுவதற்கு முதுகை காட்டிக் கொண்டு நில் - அது மட்டும் தான் உன்னால முடியும்..
உன்னப் பாத்தா எல்லாருக்கும் வின்னர் கைபுள்ள தாண்டா ஞாபகத்துக்கு வருது.. ஒன்ன ஏத்தி வுட்டு ஏத்தி வுட்டே ரணகளம் பன்னீட்டானுக உன்னோட அல்லக்கை கும்பல்.
ஒங்களுக்கு டவுசரும் வளராம அரைல நிக்குது அறிவும் வளராம அரைல நிக்குது.
Please comment on this :
http://www.dvorak.org/blog/?p=10297
நீல்ஸ்,
தெளிவான, சிறப்பான பதில்களுக்கு நன்றி ! சற்று நீண்ட பதிவாக இருப்பினும், தங்கள் நடை, ஒரே மூச்சில் வாசிக்க வைத்தது.
பாலபாரதிக்கும் நன்றி :)
The most followed Folk Deity of South India Sudalai Madan also Sudaleswaran or Madasamy is a regional Tamil male deity who is popular amongst the least Sanskritized social groups of South India, particularly Tamil Nadu.
Aliases
• Sudalai Maadan
• Sudalai Mada Sami
• Sudaleshwaran
• Madasamy
• Maasana Muthhu
• Mundan Sami
• Irulappa Sami
• Mayandi
God of the disposed
He is usually considered to be the caste deity of Konar, Thevar, Paraiyar, Nadar and other castes found in the extreme south of Tamil Nadu. He is very popular in the Tirunelveli and Kanyakumari districts. Shree Sudalai Madan swamy is also called Maasanamuthu or Mundan.
Esakkiyamman
The Esakkiyamman worship is followed where the Madan temples are predominant. Esakki Amman is worshipped for good causes, such as for child birth, for good character in children, for a better society, etc.
Story of Arichandran
Harichandran is revered by all communities for his honesty and his adherence to only the truth at all stages of his life.
Maasana Muthu
Harichandran is also worshipped as Masanamuthu in the Thiruchendur and Thirunelveli districts. Masana muthu :-
Masana - is also a word used for the crematory (from the word smashana )
muthu is of course pearl
And who is supposed to live in the crematory land
"mayaanam" is the tamil word for crematory. ". Tamil is rich in vocabulary and you have words that can be used in many different ways too "masana" in "masanamuthu" to be "maasana" that to be "mayaana"..
Katterum Perumal
The son of Harichandran, revives after regaining his life from his own funeral pyre, and is worshipped as Katterum Perumal in the Kanyakumari and Thirunelveli districts.
Rituals and priests
Most Sudalai Madan (also referred as Irulappa samy or Mayandi samy) temples are officiated by non-Brahmin priests. Amongst Paraiyar, the priests are called Valluvar. His name suggests an association with death and cemeteries. Sudalai Madan in offered (or sacrificed) birds and goats by his devotees, unlike in the Sanskritized Hindu temples.
Sudalai Maadan, is one among the 21 sub-folk deity of the Ayyanar-Sastha clan of worship and is considered as the god of the graveyard. In the Sastha-Ayyanar temples and shrines, the god (Ayyanar) is surrounded by at least 21 other deities, among which the important sub-deities are the Karuppa samy (Karuppanar, being the oracle or the Kodangi or the Shamam who resolves the community problems), Sudalai Mada samy and other subordinates, who help him carry out his duties to protect the local community and the village. The village folk believe in these Gods for solving the local community and locality problems and do not believe the astrological timing or the ominous signs or in heaven and hell.
Mayana Pujai is offered as a special ritual for the Sudalai Maadan God.
Vijayalakshmi Navaneethakrishnan, a professor in the Department of Folk Arts at the Madurai Kamaraj University (MKU) says
The traditions and ethics set by our forefathers have positive values like humaneness, love, brotherhood and discipline. "Every aspect of our ancient culture has its own objective. Each custom has been carefully codified. Apart from spiritual aspect, even personal habits have been welldesigned." She lists out various the nomenclatures of the `Karuppannasamy' (Ondi Karuppu, Nochi Karuppu,....the list seems to be endless), the art of `kolam', the benefits of regional-specific patterns of prayers and worship. All testify her in-depth knowledge of the overall spiritual, cultural and traditional systems that prevailed in the various parts of Tamil Nadu.
Her performances on stage thus are not just mere entertainment shows, but an attempt to trace the rich cultural heritage of the folk scenario. She relates the symbolic significance behind each custom and helps the audience to understand it. She describes with vigour and expressiveness, the way the `Sudalayandi', the God of the Ashes as he walks in the darkness holding a torch, from his fort to the crematorium to cleanse the place of ashes and impurities. The faith in Sudaliyandi was symbolic of the concern that the ancient population had for the environment- she clarifies.
Sudalai Maadan, also finds a reference in the Saivite literature (Sudalai podi poosiya, yen ullam kavar kalvan). In the folk tradition, the deities converse with the oracle and send across their messages to the devotees.Sudalai Maadan relishes meat and arrack and hence He is an irredeemable carnivorous god. However, in the Kanyakumari district, Sanskritisation is going on at a feverish pace in almost every village, especially in the trading Nadar community. The temples of folk deities are fast changing and replicas of Sanskritised temples with the traditional Gopuram and the Vimanam over the sanctum sanctorum are coming up everywhere.
“This is totally against folk tradition".
Women deities like Mutharamman and Santhana Mariamman have temples but they will not fall into the category of the regular temples that we see for the 'bigger' Hindu gods. Actually these temples would look more like the humble dwellings you see in our villages. As far as Sudalai Maadan is concerned, he never had a roof over his head,” explains Prof. A.K.Perumal, an authority on folk culture.
Another aspect of Sanskritisation is the act of dispensing with animal sacrifice. “Animal sacrifice was common in all Mutharamman temples. But today it has been stopped. It is still being practised only in Sudalai Maadan temples” points out A.K. Perumal.
The images or the idols of the village deities are also changing. “We used the paste of lime and sand to make these idols. Now granite idols are installed so that Abishekams (bathing the idol in water, milk &/ or sandal paste) can be performed on them,” points out A.K. Perumal.
Due to this Sanskritisation process in the Kanyakumari district, folk gods are being fast replaced by Vedic gods. Vedic and folk gods are poles apart. Except for the Brahmins, every other community has temples dedicated to their favourite folk gods and goddesses. Madan is a generic name and there are a whole lot of Maadans, like Sudalai Madan, Pula Madan and Esaki Madan. Goddesses include Mutharamman, Sandhana Mari Amman, Muppidaari, Kali and Durgai. The priest of the temple is usually from the community that owns the temple.
These deities are different from the vedic ones. They are gruesome and evoke fear in the minds of their devotees; not love. They have to be propitiated at regular intervals. Festivals are organised twice a year and animal sacrifices are an integral part of these celebrations. The sacrifices are known as Muppali (i.e., killing of three animals, generally goats, fowls and pigs).
The idols are made of sand and lime. Even the temples that house such deities look quite ordinary, a simple structure under tiled roofs, with nothing to distinguish them from the devotees or the village residents. In many Sudalai Madan temples even the roofs are a luxury. There is no such thing as a Sanctum sanctorum in these temples, clearly differentiating them from the Brahminical concept of ritual purity.
But all this is changing now. Sudalai Madan, his fraternal deities and their temples are undergoing a dramatic transformation, signalling the arrival of the Brahminical culture.
The irony is that today concrete miniatures of vedic temples, with gopuram and a vimana above the sanctum, are coming up everywhere. Granite images of gods and goddess are replacing the structures erected from sand and lime. The purpose of installing a granite structure is to perform abishekam (ritual pouring of liquids) as done in vedic temples
Once the construction of a new temple is over, Kumbabhisekam or a consecration ceremony, is done by the vedic scholars, totally alien to the folk gods and those that worship them. The gods and goddesses who once evoked so much fear are now referred with a prefix Arul migu (or merciful), a misnomer.
In Folk culture, Kapalika means "bearer of the skull-bowl", and has reference to Lord Bhairava’s vow to take the Kapala vow. As penance for cutting off one of the heads of Brahma, Lord Bhairava became an outcast and a beggar. In this guise, Bhairava frequents waste places and cremation grounds, wearing nothing but a garland of skulls and ash from the pyre, and unable to remove the skull of Lord Brahma fastened to his hand. The skull hence becomes his begging-bowl, and the Kapalikas (as well as the Aghoris of Varanasi) supposedly use skulls as begging bowls and as drinking and eating vessels, in imitation of Shiva.
Although information on the Kapalikas is primarily to be gleaned from classical Sanskrit sources, where Kapalika ascetics are often depicted as depraved villains in drama, it appears that this group worshipped Lord Shiva in his extreme form, Bhairava, the ferocious. For the outsiders, They are also often falsely accused of having practiced ritual human sacrifices due to the system getting into the hands of vested greedy persons behind wealth. Ujjain is alleged to have been a prominent centre of this sect.
The Kapalikas may also have been related to the Kalamukhas (”black faces”) of medieval South India). Moreover, in modern Tamilnadu, certain Shaivite cults associated with the goddess Ankalaparameshwari, Irulappa sami, and Sudalai Madan, are known to practice or have practiced ritual cannibalism, which is not exactly ture, and to center their secretive rituals around an object known as a Kapparai (Tamil: “skull-bowl,” derived from the Sanskrit "kapaala"), a votive device garlanded with flowers and sometimes adorned with faces, which is understood to represent the begging-bowl of Shiva. Ankaala parameshwari : a goddess of Tamilnadu, her myths and cult need to be studied as parallel to Sudalai Madan worship. To understand that Sudalai madan is not connencted with Cannibalism, the reality of Sudalai Madan worship need to realised through the group worship where they consider as family deity for several generations in South Tamilnadu.
Outside India
The deity is also popular amongst certain segments of the Tamil diaspora in Sri Lanka, Malaysia, Réunion and the French overseas territories in the Caribbean sea.
External links
• Sudalai Madan temple and animal sacrifice
• Sudalai Madan amongst Indian origin Tamils
• South Indian Deities And Their Relative Following in Tamil Nadu
• Secularism and Religious Violence in Contemporary India
• Madurai Veeran
•
18 Steps Karuppan of Alagar Kovil and Madurai Veeran
Village gods and heroes - worship of Hero Stones in Tamil Nadu, India
UNESCO Courier, March, 1984 by R. Nagaswamy
Village gods and heroes - worship of Hero Stones in Tamil Nadu, India
UNESCO Courier, March, 1984 by R. Nagaswamy
Potters enjoy a special status in Tamil Nadu.
Unlike potters in other parts of India they wear the “sacred thread” of the “twice-born” (see caption page 13), which elsewhere is reserved for higher castes, and they frequently act as unofficial guardians of the smaller village temples. This hereditary task enhances their standing in the community and gives them the material advantage of a share in the offerings made to the gods of meat, fruit and money. Although their main activity is the making of pots and similar domestic utensils, Tamil potters are famed for making the largest terra-cotta statues in the world. Figures of horses, which can be as much as seven metres in height, are much in demand as offerings, especially to the god Ayanar. They are believed to serve as chargers for his warriors when they make their nocturnal patrols to keep demons away from the villages.
Terra-cotta images of popular deities (wise men or heroes) are also sometimes of monumental size, although in recent years these have tended to be made of brick and cement. Traditional methods are still used, however, for small or medium-sized ex voto objects or statues offered to a deity–a statue of a child in thanks for its birth or recovery from sickness; models of feet, hands or other limbs or parts of the body, for recovery from injury or illness; even of animals (usualy cows and more rarely dogs and cats). The presentation of a statue to a temple often involves the performance of quite complicated rites, but, even for the most humble votive offering, the critical moments is the placing in position by the potter of the eyes, the final, essential, life-giving gesture before installation in the temples.
Although it is the monumental architecture of India’s classical temples which usually overwhelms the visitor, it is the country’s folk temples, several times greater in number, that reflect the living faith of the people.
India’s village temples owe their origin to a belief in the various manifestatiions–malevolent and benevolent–of the spirit of nature, and to a conviction that God dwells in all animate and inanimate phenomena–trees, rivers, mountains, water-tanks, the sea, lightning and the wind.
They are also connected to the fertility cult so widely prevalent throughout the ancient world. Faith in the Mother Goddess led to the personification of every village settlement in a grama devata, a village Goddess who protects the villagers, decides their fate and guides them like a fond mother.
Another concept that has made an important contribution to the development of village Gods is the worship of heroes who laid down their lives for the sake of their country or community. These heroes were commemorated and worshipped by the erection of Hero Stones or Memorial Stones, thousands of which are found in Tamil Nadu and other parts of India.
The erection of Hero Stones and the adoration of the dead hero as the saviour spirit of the community may be considered as an extension of the prehistoric cult of erecting megalithic tombs. The Hero-Stones are in the form of a dolmen with three upright slabs erected in the form of a small chamber on the back slab, facing the front. The representation of the hero on the slab takes various forms. The simplest shows him in the act of fighting with a spear, or bnow and arrow.
In a number of cases the event relating to the death of the hero, the period and the people who erected the stone are recorded in the local language. In Tamil Nadu over 600 inscribed memorials dating from the fourth century A.D. almost until the present day have recently been found.
It is necessary to know something about Hero Stones in order to understand the social background of the village temples. Often the Stones stand beneath shady trees in simple surroundings. Long swords, spears, or tridents are placed in front of them, as well as terra-cotta horses painted in folk style. It was believed that the spirit of a hero resided forever in each monument, bestowing benefactions on the community. The spirit was dreaded, loved, adored and worshipped and was considered the saviour of the community.
Some regional as opposed to village deities found in Tamil Nadu arose from the cult of a hero’s death. One of them, Maduraiviran, who is worshipped in central Tamil Nadu, was a seventeenth-century hero who defended the country valiantly and was later put to death by its ruler after a love affair. The romantic element and the hero’s tragic end at the hands of the very ruler he had fought for created such an aura around him that soon his spirit was recognized as a most powerful divinity and his temple was found in every village. The most important feature of his temple is the huge figure of a horse placed either in front of him or carrying him. People believe that his spirit ascends the horse after dusk, and goes around the village protecting the people at night.
Another factor in the development of village temples was the veneration of women who died in heroic circumstances. One such death that was popular was that of the chaste wife who committed sati, that is, she died voluntarily on her husband’s funeral pyre. Recorded evidence for such customs is available from the beginning of the Christian era. The spirits of women who die in such circumstances are said to be very powerful, protecting the community and also severely punishing wrongdoers.
In all these instances of the worship of the dead as the village gods, the offering consists of all types of food and other things that had pleased the dead person while he was alive. Offerings of animal flesh and liquor are quite common models of worship. Animals sacrifice is often misunderstood and blown up out of proportion. It arises out of the eating habits of the people. The simple concept behind this offering is that whatever one eats is first ceremoniously offered to the deity. The cock, chicken and goat are offered in the presence of the deity, cooked and then consumed by the worshipper. There are some temples where even specially prepared cigars are offered.
Festivals are conducted annually for the village gods or are specially arranged either to ward off natural calamities, epidemics or threats to the community which are of human origin. They are celebrated with great pomp and show. The presence of the deity is felt so powerfully that to utter a lie in its presence, it is believed, brings calamity to the teller. Many disputes, such as proof of adultery, repudiation of loans received and other such matters are settled even to this day in the village temple. In many villages in the interior there is no need for civil or criminal courts to decide the nature of punishments. The temple of the village god, the impersonal spirit that permeates and rules the society is sufficient to take care of evildoers.
The village deity wards off all diseases. If a person is affected in any part of his body, or the whole, he prays to the deity for a cure and offers a replica of the afflicted member made of terra-cotta, wood or metal. Or a full terra-cotta figurine representing a human form is made and placed with devotion in front of the deity. For happy child birth, a terra-cotta figure of a child in a cradle is offered. To ward off cattle diseases, large or small clay figures are likewise placed in the temple. Several hundred such terra-cotta figurines can be seen in front of many village temples. And on all such occasions the folk artist (mainly the village potter) is honoured with new cloth, garlands of flowers, special food and money. In fact the cult of the village god was mainly responsible for sustaining and fostering folk arts.
The cult of the village gods has also been a fount of inspiration for folk music and dance. Several hundred folk ballads and songs are connected with the adoration of village heroes, and during festivals they are sung by village minstrels for hours–sometimes throughout the night. So spirited are these folk songs that even people who are in their houses rush towards the sound of the music in a trance and sometimes thousands of people can be seen on these occasions, marching, singing and dancing.
This expression of devotion often takes the form of walking barefoot over fire, piercing one’s body with decorated needles or lances, or carrying firepots in one’s arms. Both men and women take part in such devotions.
The conservatism of the village folk is revealed in their forms of dress, ornamentation and mode of singing, which can be traced back several centuries. For example, in the Alagar festival held in Madurai during March and April, several thousand villagers dress themselves in colourful costumes, and wear dresses and ornaments similar to those that can be seen in sixteenth-century paintings and sculptures. Another festival in Farur attracts several thousand men, who dress as women and move through the streets singing and dancing. In another interesting festival, held in a suburb of Madras, several men and women clad in neem leaves circumambulate the temple of the village goddess several times. The fact that such customs–referred to in literature at the beginning of the Christian era–have survived to this day, very near the capital of the State, shows the powerful hold these faiths have over the people.
Sometimes such folk beliefs and customs are superimposed on the classical temple. There is a celebrated temple at Alagar Koil near Madurai where worship is performed by orthodox Vishnavite Brahmins according to classical rites. In the entrance tower of the temple is the figure of a folk god, “Karuppan of the steps” or 18 steps Karuppan. The Karuppan, the spirit of the hero who guarded the temple and lost his life when defending it from robbers, is held in greater veneration by the village people than the main classical deity, Vishnu. When the annual festival for Vishnu is celebrated, several million people assemble to adore both Vishnu and the 18 steps Karuppan who is often worshipped in the form of a main door in this specific temple. Such a superimposition of folk customs, music and dance on classical temples can be observed in many places and seems, at least for the casual spectator, to abolish the dividing line between the folk temple and the classical temple.
However, there is one essential difference between the classical temple and the folk temple. In the former there is a trained family of worshippers, the priests, who perform the daily acts of worship and the rites of periodical festivals as prescribed. In other words, there is an intermediary between the devotee and the divine. The priest’s presence is accepted as a necessity; he can perform acts of worship while the rest of the community pursues its daily tasks and goes to the temple only when in need.
In the village temples communication between the devotee and the deity is direct and so the feeling of attachment is more intimate. The divine spirit is always present in the village temple and anyone can go and worship directly. Whatever the offering, or whatever the form in which it is made, the village god is pleased. This is why the village temples remain so popular.
COPYRIGHT 1984 UNESCO
COPYRIGHT 2004 Gale Group
MADURAI VEERAN
Very long time ago, there was an invincible warlord by name Sangili Karuppan who was terrorizing the people of Madurai that was ruled at that time by the king Thirumalai Nayakkar. Madurai Veeran, finally, was the one who defeated Sangili Karuppan.
After defeating Sangili Karuppan, Madurai Veeran was appointed as one of the generals under Thirumalai Nayakkar.
Madurai Veeran fell in love with one of the maids in the king's palace. Madurai Veeran, married her inspite of opposition from the king who could not allow someone from the cobbler community to a marry a woman from a high caste. And Thirumalai Nayakkar ordered that the limbs of Madurai Veeran be severed. And so it was done. Madurai Veeran, the invincible warrior, who fought for the good of his people was left to bleed to death.
And strangely, soon after Madurai Veeran's death Thirumalai Nayakkar's body was found at the bottom of a well. And that was the end of his era.
And for this reason, before you enter the Madurai Meenakshi Amman temple, you get to meet Madurai Veeran, the temple guardian.
And that guardian god, sitting on his huge horse with a thick black moustache, bulging bloodshot eyes, and a huge sword in his hand, outside of every village in Tamil Nadu is the same warrior, who probably gave his life fighting to protect his people
Madurai Veeran (Tamil: மதுரை வீரன், lit.:Warrior of Madurai) is a regional Tamil folk male deity popular in some areas of Tamil Nadu, India.
His name suggests an association with the city of Madurai and a warrior past. The deity is also popular amongst certain segments of the Tamil diaspora in Réunion and the French overseas territories in the Caribbean sea. He is known as the son of 'Ammen' amongst the South African Tamils.
Legends
In ancient Tamilakam, people venerated the warriors (Veerargal) and stones (Veerakkal) erected in memory of such warriors. One can find such stones that have fully morphed into cultic shrines across South India and specifically in Tamil Nadu. Madurai Veeran is believed to be one such great warrior who lived during the period when the Nayaks ruled certain parts of Tamil Nadu. There are no official records of his existence.
Over the centuries, many stories of his life have been transmitted by oral tradition, creating the myth. People of rural Tamil Nadu admire him and worship him as a deity.
According to these legends, Madurai Veeran was the son of a North Indian King, left in the woods as he was thought to bring bad luck and misfortune to the country. A cobbler, who found the baby in the woods by chance, raised him. Veeran's bravery and talent earned him a chance to enter the army as a Commander. But his misfortune made him to fall by his own law which he enforced to eradicate the robbers from the country.
His enemies, by their cunning plot, made the king to believe that he was also one of the robbers and must be punished. The king who was already jealous of Madurai Veeran sentenced him to mutilation, by having a hand and a leg removed. Madurai Veeran died as a result of this punishment. Later the King realized that Madurai Veeran was innocent and regretted his act.
It is a common belief in severala parts of Tamil Nadu below Trichy, that, when you pray to Madurai Veeran for justice when falsely accused of a crime, the actual perpetrator(s) of the crime will die in a fatal accident or their house will be burnt in a fire accident.
KULADEIVAM AND KAVAL DEIVANGAL
Historical Tradition
Generally all the 21 sub-deities of Ayyanar (ancient Tamil name: Sathanar) are called as Kaval Deivangal. Most of the Ayyanar shrines come under this by categorizing under specific local variants of Kaval deivams and the important fact is that Ayyanar himself should be considered as the central focal point of all Kaval deivams. But due to the change in times, even Kaval deivams such as Sudalai, Sonai, Pechhi, etc located in different locations are wrongly referred to as an individual temples; which are, in fact, an attachment to some of the nearby local Peripheral Folk-Deity namely, the Ayyanar.
Worship of the village Ayyanar or Sathanar deities with clay horse system is very popular in Tamil Nadu and is much more ancient than Vedic worship. It dates back to the Sangam age and represents the oldest Dravidian way of worship.
A Typical Shrine
Most of these village deities have their shrines on the periphery (border or outskirts) of the village as a representation of their Village Guardian position. Hence they are referred as "Peripheral Folk Deity". 21 associate deities and 61 servant deities are located in either the same premises or located in different places of the locality, for e.g.: Amman deities may be installed in the centre of the village but the Sonai, Sudalai or the Formless Nadukkal deities may be installed close to grave-yards (cemeteries or burial and sometimes, also near memorial centres).
These Village deities are either represented in the form of a huge, fierce statue or as a simple stone. Most of these temples are not closed premises but are simple and small worship areas. Weapons such as a trident or a lance or sickles are also associated with these shrines.
We also see lots of terracotta horses, elephants, clay dolls & birds and bells. Most officiating priests are non-Brahmins or any local community people or Velars and derive from the local ancestral lineages that had initiated the cult centers generations ago.
The worship pattern is non-vedic through Folk tale, Folk Song and Folk arts (Villupattu, Karagam, Koothhu, etc). The local priest might offer flowers or Veeputhi (holy ash) or Holy flowers to the worshippers and may play the oracle role for shamanism.
Categories & Folk-Lores
The village deities in Tamil Nadu have interesting stories behind them. Mainly these village gods come under one of the three categories:
Stones with possession of Natural Forces/ Natural Energies passed on it by creative collective transcendental form
• Karuppanaar swamy (“Karuppu” means black in Tamil and is associated with dark, night, etc)
• Kaateri amman (“Kaateri” means vampire)
• Sudalai Maadan swamy (“Sudalai” means burial ground/ pyre and “Sudalai maadan” means guardian of burial ground)
• Kali or Kali Amman was considered as the causative force for cholera
• Maari or Maari Amman was considered as a causative force for smallpox, chicken pox, mumps and measles (Maari in Tamil means rain. Since the rainfall cooled the otherwise hot area and protected people from summer sicknesses like viral infections, people started worshiping the rain goddess as Maari Amman)
• Ellai amman or Ellai Maari Amman worshipped in many villages is actually a mile stone which demarcated the boundaries of two villages.
In olden days, people when they travel from one village to another village started relaxing near these stones and in due course started praying to them for safe journey. Thus, slowly these milestones attained the position of village gods and goddesses.
There are other various Natural energy worship in the form of Muthaaramman, Muthalamman, Pachai Thanni Amman, Pachaiyamman, Pal Pazhakkari amman etc.
Hero Stones and Sati Stones
Hero stones (Nadukkal or Veerakkal) are the stones provided for the males who sacrifice their life for good causes. Sati stones are the stones provided for females who sacrificied their life for certain specific purpose, especially for chastity and purity.
This category includes people who lived and lost their lives for their community and hence their community members still remembered them and worship them. This group also includes persons who were killed by injustice and hence were worshipped in order to save the village from their wrath. The worship for the fallen brave warriors is one of the popular forms of worship. The early Tamil poetry 'Tolkappiyam' gives an elaborate description in six stages in the planting of such a stone: beginning with looking for a suitable stone, until the institution of formal worship.
The portrait of the hero is often decorated with peacock feathers. Some poems refer to spears and shields erected around the planted stones. Offering of Naravam (toddy = alcohol) to the spirit of the fallen hero, represented in the planted stone, is mentioned in some verses. During latter period these “nadukals” became Ayyanar shrines. Other warrior gods include Madurai Veeran (who lived near Madurai), Kaathavarayan (who lived near Tanjavore) and Annammar swamigal (who lived near Coimbatore).
The "Thee paanch ammman" temples in northern part of TN were basically built to worship widows who were burnt alongwith their husbands' funeral pyre as part of the "Sathi" or "Saathi" or "Sati".
The “Maachani amman” temple at Polaachi was built to worship a young girl who was killed by a “Kongu” king since she unknowingly ate a mango from his garden.
The “Palayanoor Neeli” was a girl who was betrayed and cunningly killed by her husband and who took revenge by killing him in her next birth. Further, several love pairs who have lost their lives due to caste animosity are also being worshipped as village deities in several villages.Similar unmarried girls of various locality became Kanni amman, Pachai amman, Seelakari amman to prove their chastity and modesty.
Seelakari amman in various parts of South Tamilnadu and Kannagi worship are considered as a part of Sati stone worship system. These goddess are most revered Female deities for their purity and chastity as they are considered as the prime focus of the way of Tamil women. In general, Sati stones have not become part of the 21 sub-dieties of Ayynar but at some places Seelakari amman is considered as part of 21 sub deities. A more detailed research is required to identify clear clarity on various sub-dieties including Isakki Amman, Sonai and others.
Stones to tame Evil and Devil Forces and converting to good powers
There were Forces or elements which the people were scared of.
Munishswaran or Muniappan in olden days was associated with killing people, , doing mischievous things, bringing in ill-effect, etc. On the contrary Muneeswaran or Munishwaran is the one whoe realize their mistakes and foolishness bring wisdom to others life based on their experience. Pandi Muneeswaran believed to represent Pandian Nedunchezhian is a classical example on this system.
MADURAI PANDI MUNEESWARAN:
Pandian Nedunchezhian who gave up his life instantaneously as he learnt that he has done injustice to Kannagi by ordering the death of Kovalan is venerated as Pandi Muneeswaran in Madurai.
The major aspect is that Pandian Nedunchezhian wants to ensure justice to the subjects of Madurai for generations and generations to follow.
Peichi amman (“Pei” means devil) also covered under this form.
Legends from Disastrous Social Events
These legends include social suppression stories such as Kannagi, Nallathangal - out of which various worships were created to remind the people not to commit or repeat the same social mistakes of the past. Purity and Chastity of women were given more reverence and prominence. Chitra Pournami is celebrated grandly in memory of Sati women and Kannagi. Nallathangal and similar stories represent the poor familial support leading to the suicide of womenfolk & children. These emphasize moral stories and not to repeat such mistakes again.
Genesis of Vedic Connections
The third category contains certain less spoken characters in the great epics of Ramayana and Mahabharata. Like, you see lots of temples for Draupathi (Panchali) and Darmaraja (Yudhistran) in the Northern parts of TN, you also see temples for Ganthari (mother of the Kauravas), Kunthi (mother of Pancha Pandavas) and Aravan (the son of Arjuna and the Manipuri princess Chitrankatha) in TN.
Sanskritization of the village deities: During the bakthi movement in TN (mainly due to Adishankara’s Advaitha philosophy), many of these village deities slowly got enfolded into the main stream Hindu religion and thus gained the status of demi-gods.
Thus, the various forms of Muniswaras were incarnated as the vedic Saptharishis and their successors (“Muni” in Sanskrit means sage and since sages were very popular during Vedic period it was easy to incarnate munishswarans as the fierceful form of sages who accompanied goddess Durga, in the form of Pachai amman, during her fight with a demon king).
The Kerala Sastha became Hariharaputra and the TN village deity Ayyanars have been transformed into several local incarnation of Sastha or Ayyapan.
In the same way, Karuppu, Sudalai, Mari, Kali etc and every other local folk god were connected to the Vedic Gods, and new evolutionary and imaginary stories came into wide acceptance by the entire folk group. Later this imaginary Vedic connection had to be in effect in order to prevent the large-scale conversion to foreign religions which mercilessly campaigned to eliminate the local cultures and practices so that their propagating religious philosophy can become dominant.
The incarnation of Sudalai maadan as Siva’s son is not very popular or is not a convincing story as it is narrated. The connection of Isakki to Sudalai is highly mischievous in Vedic stories.
It was easier for the Village goddesses to get enfolded into the main stream since all of them were considered as various manifestations of goddess “Sakthi”. Thus the original right centre natural Saktha - Tantric worship got embroiled into Dattatreya’s Thirupura Rahasyam to become the widely followed Vedic - Sakthi worship of recent times. Thus the various forms of Kali and Maariammans were considered as the various incarnations of goddess Parvathi. It was much difficult for the male counterparts to enter the mainstream since it means establishing an association with a Vedic male god. Since there were only two main Vedic gods namely Siva and Vishnu, it was difficult to choose between them.
For example, there is no story what so ever with respect to “Periyandavar” who is a popular family deity in north TN, or “Periyasamy” who is his equivalent in south TN.
Typical Temples for "Kaval Deivangal" or Guardian Angels
These deities are always found in the outskirts of the Village. The maintenance of the temple of these deities is taken care by the whole of the village. It is believed that these Gods shoo away all evils and devils from entering the village.
These temples are usually in the open space and will not have traditional Gopurams like any other temples. You can see big statues of Gods with weapons like bow and arrow, swords, knives and other protective weapons. There also will be statues of Goddesses, and animals in these temples.
Festivals
During the Tamil Months of Karthikai (Sokka Paanai during Karthigai Dheepam); Thai (Thai poosam, Makar Jyothi of Ayyappan); Masi (Masi Kalari - Shivarathiri); Panguni (Panguni Uthiram considered as the auspicious birthday of Ayyanar); Aadi (Aadi Perukku) and Vaigasi (Vaigasi Visakam), festivals will be conducted in these temples. Generally, a mass convention assembly of large number of related family member gathering is organized during the spring season for a period of 2 to 3 days. For the annual mass convention festival, the tradition is that the commencement of the festival will be with that of a hoisting of the flag and tying "Kappu." After this time, villagers neither can go out of the village to different village or come into the village from a different village.
Of special mention is that of the traditional "Theru Koothu" and “Villu Pattu”; it is a dance-drama (Koothu) enacted on the street (Theru). The Koothu performers dance and recite songs/ narrations which often end with moral quotes. Through these kind of performances, the villagers are told what is good and what is bad; also the do's and don'ts.
Since the earlier days, these were the only means of media that took messages to the people.
People who always had greater belief in God agreed with the decisions that was taken by the committee members. More importantly, it is the belief of the village people that the Karuppu samy God is being disguised in the form of the man who predicts the future. This belief system about Karuppu samy is called the "Arul vaaku" in several parts of Tamil Nadu. The social issues will be discussed through the temple fore-tellers (Kodangi) whom the people usually consider as the voice of the Karuppa sami deity. When Lord Karuppa sami addresses the people in different villages through Kodangi, different issues and dimensions on social, cultural and psychological aspects of people and society are reviewed for possible solutions.
But in the later days, the bureaucratic society exploited the innocence of the people, which led to blind faiths that are being followed even these days without any real effort to address the problem for resolutions.
My Dear Neelakantan,
Normally the food taken by a man is offered as Neivedyam to God. There is no classification as veg or non-veg.But as man evolved, some people realised the need for allowing animals, birds etc to live along with them and not killing them for food. The great Ramakrishna (Pl. read his teachings instead of stupid RSS)
refrained from commenting on animals being offered to Kali. Compared to him others are just nobody.
I feel you should read our vedam books unspoilt by RSS.
With deep concern,
balaravi
I find you are allowing praises for you only. Only great people can enjoy criticism. By the way I am a devout Hindu unlike RSS who are just a bunch of politicians
Post a Comment
<< Home