அகப்பயணம்

Friday, September 28, 2007

Romila Thapar’s Double standards and Half Truths

This is with reference to Prof. Romila Thapar’s article ‘Where fusion cannot work — faith and history’ (The Hindu, 28-Sep-2007).

While every scholar is entitled to his or her own views on the historicity of Sri Rama it comes as a shock to see a scholar of Prof. Thapar’s repute set double standards for Indic Divinities, as against those from other traditions - particularly non-Indic and/or Abrahamic. For example, she states that in the case of Sri Rama, the variant versions of the story is, in itself, not evidence of historicity and that if the variants contradict each other as they do, this may create problems for those who believe that only one of the variants is true.

In the case of Jesus narrative variants have been ruthlessly suppressed. Now scholars are discovering ancient narratives which contradict synoptic Gospels at every major point – like the family life of Jesus, role of Magdalene, the supposed betrayal of Judas etc.
Even the accepted Synoptic Gospels present invented genealogies of Jesus (which have no common names for 14 generations) because the authors wanted Jesus to be hereditarily linked to David To crown it all no external sources have been discovered to date outside the body of Gospel literature (both Gnostic and Synoptic) to ascertain the historicity of Jesus. Even Dead Sea scrolls are silent on Jesus.
Also unlike in the case of Sri Rama where His actions turned out to be trend setting examples in the mythological and devotional literature of South Asia, every supernatural act ascribed to Jesus in Gospels had their precursor in the past mythological Divines. From turning water to wine (Dinoysius) to his resurrection from the death (Tammuz), Jesus had mythological ancestors popular in Judaeo-Roman-Hellenistic traditions.
Yet our learned professor has no problem in declaring the historicity of Jesus whom she also qualifies as Christ – the Anointed one – a Christian claim based on what many Hebrew scholars consider as misinterpretation of verses from Jewish scripture.

Coming back to the claims on the historicity of Ramayana, most historians who have no ideological vested interests accept the historical kernel of Ramayana. They may differ and debate on the details. Thus Dr.B.B.Lal the eminent archaeologist who excavated the Ramayana sites concludes that Ramayana is not a figment of imagination but based on historical events which were popular in the memory of the people which Valmiki composed into an epic narrative. Dr.B.B.Lal dates Ramayana events to 700 BCE. The unfortunate tendency of certain historians who put ideological vested interests over objective scholarship resulting in suppressing the conclusions arrived at by Dr.B.B.Lal after the Ramayana project, being presented in the ICHR meeting of 1988 has been explained by the eminent archaeologist in the very pages of ‘The Hindu’ itself (‘Facts of history cannot be altered’, July 1 1988).

Hence when ASI stated that Ramayana has no historical basis it was simply indulging in ‘suppressio veri suggestio falsi’ game.

That Ramayana in its general outline known today, was also known to people of India even prior to Sage Valmiki, is well attested by varied literary evidence from across the nation. particularly from the South. Like for example from ancient Tamil Sangham literature which mentions an event related to Rama that goes unmentioned in Valmiki wherein Sri Rama plans the military strategy under a banyan tree in Rameshwaram and the birds whose sounds disturb the meeting fall silent as Sri Rama commands them to be quiet (Aham: 70:15).


The mention of Rama here makes it clear that the lore of Sri Rama coming to the south and winning in the battle against the demon of Lanka is not something that originated in the North and later spread over to the South but that was as strong in the south Indian tradition as it was in north India even during the period historians usually attribute to Sage Valmiki Ramayana, that is around 200 BCE.

This is also roughly the time attributed to Sangham literature. In fact the Sangham mention of Sri Rama also hints at Rama’s divinity as his words not only had a supernatural effect on the birds but also the lines speak of his words as being scriptural in nature (‘Aru Marai’'வெல்போர் இராமன் அருமறை').

Even stranger is the claims that Prof.Thapar makes about the Buddhist Jataka variant of Ramayana that it does not mention the abduction of Sita or Sri Rama’s war with the demons. Historian Himansu Bhusan Sarkar explains this particular aspect of the Jataka tale variant of Ramayana thus:
“The non-mention of southern topics does not, of course, prove anything., as the Jataka-stories were framed only with limited objectives and had no compulsive motive to narrate the whole story but by the third century AD the story had assumed its present features, because, in a Chinese collection of some Jataka stories which were translated by a Sogdiana monk between AD 222 and 280, the episodes of Rama’s exile , the abduction of Sita by Ravana, the duel of the latter with Jatayu, of Sugriva and Vali, the construction of a bridge to Lanka, the ordeal of Sita have been drawn in outline.” (pp 103-104, The Ramayana traditions in Asia, Sahitya Akademi 1989)

Equally amusing is her claim about Jain Ramayana ‘variants’ as she calls them. From Puama-cariya of Vimala-Suri (end of 3rd century CE) to Rama Charitha of Devavijaya-ganin (1596 CE) one finds the theme of Rama-Ravana battle in Jain Ramayans. Also Prof. Thapar claims in her article that in the Jain version ‘Ravana is not a demonic villain but a human counter-hero’ But in Puama-cariya considered the earliest Jain version of Ramayan, Ravana is mentioned as leader of demons (PC: 3:9) More relevant to the issue in hand, the Jain Ramayan specifically mentions the Vanaras building a bridge to Sri Lanka. (PC: 3 v.12)

Another great Jain monk who hails from the southernmost part of India, Saint Illango in his immortal Tamil epic ‘Chilapathikaram’ (usually dated as 200-300 CE) compares the leaving of his epic hero Kovalan of his hometown to Sri Rama leaving Ayodhya.

And in the epic he mentions how Tamil shepherds were singing and dancing the praise of Sri Rama destroying the demons of ancient Lanka and in through their song the Jain monk praises Sri Rama as the incarnation of Maha Vishnu and laments that the ears that hear not His praise exist in vain.

Clearly by 200 CE if not before, Sri Rama going to Lanka and killing the demons there and veneration of Sri Rama as the avatar of Vishnu have all become part of the Tamil devotional tradition and day to day culture.

There is also the strong possibility that many popular devotional aspects of Rama tradition –like the squirrel helping the Sethu Bandhan which finds first literary mention in Thirumalai: 27 - that are found throughout India may have originated and spread from South India itself.

Clearly it is not only ASI which has been playing the ‘suppressio veri suggestio falsi’ game.

That said one cannot but agree with Prof. Thapar when she states that a search for a non-existent man-made structure takes away from the imaginative leap of a fantasy and denies the fascinating layering of folk-lore. While rejecting the literalists, one is at a loss to understand why Prof. Romila Thapar fails to see the cultural dimension of the natural formation that inspired the imaginative leap of not just fantasy but also devotional literature of a nation and the fascinating layering of the same by folk-lore and transforming it into one of the centres of national integration as acknowledged by none other than Mahatma Gandhi in his ‘Hind Swaraj’. In India, the whole national integration has been achieved through immersing the nation in such sacred geographic features associated with epic narrative, mythology, devotional literature and folklore.

With regard to the objection that Ram Sethu should not be destroyed not only for ecological and economic reasons but also because it has a cultural and spiritual dimension in the heritage of India, Prof. Romila Thapar asks rhetorically: “Has the idea become the heritage?” Perhaps our JNU Professor who is also, U.S. Library of Congress appointed first holder of the Kluge Chair, has been answered long back by a half-naked Fakir when he stated in such simple but forceful words thus:

“What do you think could have been the intention of those farseeing ancestors of ours who established Setubandha (Rameshwar) in the South, Jagannath in the East and Hardwar in the North as places of pilgrimage? You will admit they were no fools. They knew that worship of God could have been performed just as well at home. They taught us that those whose hearts were aglow with righteousness had the Ganges in their own homes. But they saw that India was one undivided land so made by nature. They, therefore, argued that it must be one nation. Arguing thus, they established holy places in various parts of India, and fired the people with an idea of nationality in a manner unknown in other parts of the world.” (Hind Swaraj, Chapter 9)

Labels: , , , ,

Tuesday, September 25, 2007

பாசிச திமுக ரவுடிகள்

பாசிச திமுக ரவுடிகள் பாஜக அலுவலகத்தில் பெண்கள் மீது தாக்குதல் நடத்தும் காட்சி



தினமணி: 24-09-2007

பாசிச திமுக ஆட்சியில் இந்துக்கள் மீதான தாக்குதல்கள் பல இடங்களில் நடைபெறுகின்றன. இவை திமுக வளர்க்கும் இஸ்லாமிய ஜிகாதிகளால் நடத்தப்படுகின்றன. ஊட்டியில் விநாயகர் ஊர்வலம் மீது தாக்குதல் நடத்தப்பட்டது. இந்த கொலைவெறிதாக்குதலை நடத்திய எவரும் கைது செய்யப்படவில்லை. இதனால் இந்துக்கள் கடையடைப்பு நடத்திய பிறகே ஐந்து இஸ்லாமிய பயங்கரவாதிகள் கைது செய்யப்பட்டனர். (ஆதாரம்: தினமணி 24-09-2007, மாலைமுரசு 24-9-2007)
ஊட்டியில் இந்துக்கள் மீது தாக்குதல் நடத்திய இஸ்லாமிய பயங்கரவாதிகள் பெயர்


இதே போல மணவாளக்குறிச்சி அருகே விநாயகர் ஊர்வலம் மீது நடைபெற்ற தாக்குதலிலும் மக்கள் மறியலில் ஈடுபட்ட பின்னரே குற்றவாளிகள் மீது காவல்துறை நடவடிக்கை எடுக்க முற்பட்டது என்ற போதிலும் இந்த தாக்குதலில் முக்கிய குற்றவாளியான முஸ்லீம் முன்னேற்ற கழகம் எனும் அடிப்படைவாத அமைப்பின் தலைவன் சேக் முகமது என்பவன் தப்பி ஓடவிட்டுவிட்டது.

திமுக ஆட்சியில் இந்து கோவில்கள் தாக்கப்பட்டு கொள்ளையடிக்கப்படுவது தினசரி நிகழ்வாக மாறியுள்ளது. ஈரோடில் காஞ்சிகோவில் எனும் ஊரில் அம்மன் கோவில் உடைக்கப்பட்டு அம்மன் கோவிலில் திருட்டு நடத்தப்பட்டுள்ளது. இந்த கொள்ளைகள் இந்து தரும வெறுப்பில் நடத்தப்படுகிறதோ இல்லையோ இத்தகைய கொள்ளைகள் திமுக அரசின் இந்து விரோத மனோபாவத்தினால் அதிகரிக்கின்றன.

Sunday, September 23, 2007

இந்து வாழ்வுரிமை: தமிழ்நாடு 2007

இந்துக்களுக்கு எதிரான வன்முறை செயல்களையும் வெறுப்பியல் குற்றங்களையும் அரசே தூண்டிவிடும் போக்கினை தமிழ்நாட்டில் அவதானிக்க முடிகிறது. தமிழக முதலமைச்சராக பொறுப்பேற்றுள்ள கருணாநிதி இந்து விரோத வக்கிர மனோபாவம் உடையவர். இவரது இந்து விரோத பேச்சுக்கள் ஒரு பண்பட்ட நாஸ்திகராலேயே கூட ஏற்றுக்கொள்ளப்பட மூடியாதவை. ஆனால் பலவித நம்பிக்கைகளைக் கொண்ட மக்களுக்கு முதலமைச்சராக விளங்கும் ஒருவர் ஒரு குறிப்பிட்ட மக்களின் மதநம்பிக்கையை கேலி பேசுவதன் மூலம் அந்த மத வழிபாட்டு தலங்களுக்கும் திருவிழாக்கள் நடப்பதற்கும் பாதுகாப்பற்ற சூழலை ஏற்படுத்தியுள்ளார். தமிழ்நாட்டில் நடப்பதனை ஒருவிதத்தில் Auschwitz in slow motion என கூறலாம். உதாரணமாக கருணாநிதியின் இந்து விரோத பேச்சினைத் தொடர்ந்து இந்து கோவில்கள் வழிபாட்டு தலங்கள் மீதான தாக்குதல்கள் அதிகமாகியிருப்பதை செய்தித்தாள்கள் காட்டுகின்றன.

கன்னியாகுமரி மாவட்டம் மணவாளக்குறிச்சி : செப்டம்பர் 22 அன்று காவல்துறை அனுமதி வாங்கி இந்துக்கள் தங்கள் விநாயக பெருமான் திருவுருவச் சிலைகளை கரைக்க சென்ற போது விநாயகர் சிலை மீது கல்வீச்சு நடத்தப்பட்டது, (தினகரன் நாகர்கோவில் பதிப்பு, 23-செப்டம்பர் 2007)
அதே நாளில் மார்த்தாண்டம் அருகே பாகோடு பேரூராட்சிக்குட்பட்ட கைசாலவிளை இசக்கி அம்மன் கோவிலில் அம்மன் சிலை உடைத்து வீசப்பட்டுள்ளது. (தினகரன் நாகர்கோவில் பதிப்பு, 23-செப்டம்பர் 2007)

அதே நாளில் கன்னியாகுமரி மாவட்டம் கருங்கல் பகுதியில் இந்துக்கள் காவல்துறை அனுமதியுடன் விசர்ஜன ஊர்வலத்திற்காக வைத்திருந்த விநாயகர் சிலை தாக்கப்பட்டது. (மாலை மலர், நாகர்கோவில் பதிப்பு 22-9-2007)

பெரம்பலூர் அருகில் மதுரகாளியம்மன் கோவிலில் இந்துக்களுக்கு புனிதமான வெள்ளிக்கிழமை இரவு காவலாளிகளைக் கொன்று திருட்டு நடந்துள்ளது. (மாலை மலர் 22-செப்டம்பர் 2007) இவ்வாறு காவலாளியைக் கொன்று கோவில் சிலைகள் செப்டம்பர் 8 ஆம் தேதி திருவாரூர் அருகில் நடைபெற்றதும் அதில் இமாம் அலி என்பவர் தொடர்பிருந்ததும் அண்மையில் வெளிவந்துள்ளது. (தினகரன் 22-செப்டம்பர் 2007) பொதுவாகவே கருணாநிதி சிலை வழிபாட்டையும் இந்து சம்பிரதாயங்களை இகழ்ந்தும் இஸ்லாமிய மதவெறி அமைப்புகளுக்கு ஆதரவாக பேசுவதும் இத்தகைய கொலைவெறித் தாக்குதல்கள் மற்றும் திருட்டுக்கள் இந்து கோவில்கள் மீது நடத்தப்பட தூண்டுதலாகிறது. ஆக, ஹிட்லரின் நாசி ஆட்சியை போன்ற இனவெறி ஆட்சியே தமிழ்நாட்டில் நடக்கிறது. இது மனித குலத்துக்கே விரோதமாகும்.

Saturday, September 22, 2007

சிலப்பதிகாரம் தெரியாத கருணாநிதி...

தமிழக முதலமைச்சர் இராம பிரானைக் குறித்து பேசியுள்ளது அவரது பகுத்தறிவைக் காட்டுவதாக நினைத்து பேசியிருக்கலாம். ஆனால் உண்மையில் அது பகுத்தறிவின்மையைத்தான் காட்டுகிறது. இந்திய அகழ்வாராய்ச்சி மையத்தின் இயக்குநராக இருந்தவரும் 'இந்தியாவின் தலைசிறந்த அகழ்வாராய்ச்சியாளர்' என கருதப்படுபவருமான பி.பி.லால் இராமாயணம் விவரிக்கும் இடங்களில் அகழ்வாராய்ச்சிகள் நடத்தினார்.
இந்த ஆராய்ச்சிகளின் முடிவினைத் தெரிவிக்கும் லால்,"இந்த அகழ்வாராய்ச்சி முடிவுகள் இராமாயணம் கற்பனை கதை அல்ல மாறாக வரலாற்று உண்மை ஒன்றை அடிப்படையாகக் கொண்டு எழுதப்பட்டதெனவே கருத வேண்டும்." என கூறியுள்ளார். அயோத்தி கோவில் இருந்த இடத்தில் செய்யப்பட்ட அகழ்வாராய்ச்சியில் ராமர் பெயர் பொறித்த முத்திரை கண்டுபிடிக்கப்பட்டுள்ளது. (அவுட்லுக் ஜூன் 2003)
முதலமைச்சருக்கு இந்த அகழ்வாராய்ச்சி உண்மைகள்தான் தெரியவில்லை, சிலப்பதிகாரம் கூடவா தெரியவில்லை?

இளங்கோ அடிகள் கோவலனைப் பிரிந்த காவிரிப்பூம்பட்டினத்தைக் கூறுகையில் 'அருந்திறல் பிரிந்த அயோத்தி போல' என இராமரைப் பிரிந்த அயோத்தியை அல்லவா உதாரணம் காட்டுகிறார்! அதுமட்டுமல்ல ஸ்ரீ ராமன் குறித்து நம் நற்றமிழ் இலக்கியங்கள் என்ன கூறுகின்றன என காணலாம்.
புறநானூற்றிலும் சரி அகநானூற்றிலும் சரி ஸ்ரீ ராமகாதை குறிப்பிடப்படுகிறது. இன்று பிரச்சனைக்கு உள்ளாகியுள்ள பகுதிக்கு அருகே அமைந்த பாண்டியர்களுக்குரிய பழமையான கோடிக்கரையில் ஸ்ரீ ராமபிரான் ஒரு படர்ந்த ஆலமரத்தின் கீழ் அமர்ந்து இராணுவ ஆலோசனை நடத்துகிறார். அப்போது பறவைகள் ஒலி அதிகமாக ஒலிக்கவே ஸ்ரீ ராமன் அவற்றினை அமைதியாக இருக்க சொல்கிறார். பறவைகளும் ஸ்ரீ ராமன் சொல்லுக்கு கட்டுப்படுகின்றன.மதுரை தமிழ் கூத்தனார் கடுவன் மள்ளனார் எழுதிய இப்பாடல் சொல்கிறது:
வென் வேற் கவுரியர் தொல் முது கோடி
முழங்கு இரு பௌவம் இரங்கும் முன்துறை
வெல்போர் இராமன் அருமறைக்கு அவித்த
பல் வீழ் ஆலம் போல - அகம்(70:13-16)
ஆம்! சங்க இலக்கியம் ஸ்ரீ இராமபிரானை போரில் வெல்லும் ஸ்ரீ இராமன் எனமட்டும் புகழவில்லை ஸ்ரீ இராமன் கூறும் வார்த்தை 'அருமறை' என்றே சொல்கிறது. தமிழரின் வீரத்துக்கு இலக்கிய ஆவணமாக திகழும் புறநானூற்றில் ஸ்ரீ இராமபிரான் 'கடுந்தெறல் இராமன்' என ஊன் போதி பசுங்குடையார் (புறம் 70:15) பாடியிருக்கிறார். தமிழ்-தமிழர் பண்பாடு என்றெல்லாம் பேசும் கருணாநிதிக்கு இதுவுமா தெரியவில்லை?
ஜாப்னா இலங்கை தமிழ் வம்ச நாணயங்களில் சேது

இராமர் சேதுவை பொறுத்தவரையில் அது இந்துக்களின் மத நம்பிக்கைகளுக்கு அப்பால் இந்த தேச ஒற்றுமையின் அடையாளம். இதனை மகாத்மா காந்தியே 'இந்திய சுவராச்சியம்' எனும் தம் நூலில் கூறியுள்ளார். மகாத்மா காந்தி கூறுகிறார்;
"நம் தொலைநோக்குடைய முன்னோர்கள் ஏன் சேதுபந்தனத்தை தெற்கிலும் ஜகன்னாத்தை கிழக்கிலும் ஹரித்துவாரை வடக்கிலும் புனிதத்தலங்களாக நிறுவினார்கள்? அவர்கள் மூளையற்றவர்கள் அல்ல. ஒருவர் வீட்டிலேயே கடவுளை வணங்கமுடியும் என அறிந்தவர்கள்தான். நல்லிதயம் கொண்டவர்கள் வீட்டில் கங்கையின் புனிதம் இருப்பதாக கூறியவர்கள்தாம். ஆனால் அவர்கள் இதனை பாரதம் இயற்கையாகவே ஒரு பிரிக்கப்படாத ஒரு தேசமாக அமைந்துள்ளது என உணர்த்திட செய்தார்கள். உலகில் வேறெங்கும் காணப்பட முடியாத நிகழ்வாக புனித தலங்களின் மூலம் இந்தியர்களின் மனங்களில் தேசியத்தின் ஜுவாலையை ஏற்றினார்கள். " (ஹிந்த் சுவராச்சியம் அத்தியாயம்:9)
அன்று மகாத்மா காந்தியால் சுட்டிக்காட்டப்பட்ட தேசிய ஒருமைப்பாட்டின் அத்தகைய புனித சின்னமொன்றை இன்று சோனியா காந்தியின் காங்கிரஸ் தலைமையிலான காங்கிரஸ் திமுக எனும் இனவாத க்ட்சியுடன் இணைந்து இடிக்க முற்படுவது பாரதத்தின் சுய கௌரவம் அடைந்துள்ள தாழ்மை நிலையைக் காட்டுகிறது.

ஸ்ரீ ராமரைப் பொறுத்தவரையில் அவர் இந்த தேசதர்மத்தின் சின்னம். சத்குரு நானக் ராஜா ராமர் தென்னிலங்கைக்கு பாலம் கட்டி சென்று அரக்கக் கும்பலை அழித்ததை பக்தியுடன் பாடியுள்ளார். புனித குரு கிரந்த சாகேப்பில் ஸ்ரீ ராமபிரானின் திருநாமம் 3533 முறை பெருமைப்படுத்தப்படுகிறது. (மிக அதிக அளவில் இறை நாமமாக குரு கிரந்த சாகேப் புகழுவது ஹரி எனும் திருநாமத்தைதான். 8344 முறை).

மேலும் சத்குரு நானக் ரரமேச்வரம் வந்து அங்கிருந்து இலங்கை சென்றார், இன்றைக்கும் சத்குருநானக்கின் புனித வருகையை நினைவுகூறும் குருத்வாரா அங்கு உள்ளது. மேலும் குரு கோவிந்த சிங் தம்மை ஸ்ரீ ரரமபிரானின் வழித்தோன்றல் என கூறியுள்ளார்.
எனவேதான் அவுரங்கசீப்பின் முன் தர்மம் காக்க முன்வந்த சீக்கிய வீர குரு தேஜ்பகதூரை ஒப்ப
நவீன விஷப்பல் கொண்ட அரக்க சக்தியின் சவாலை ஏற்று ஸ்ரீ ராமன் பெருமையை விவாத மேடையில் ஏற்றுப் பேச முன்வந்துள்ளார் பாஞ்சால சிங்கமும் அகில பாரத பயங்கரவாத எதிர்ப்பு தலைவருமான பிட்டா. அவர் செய்தியாளர்களிடம் தெரிவித்ததாவது:
"ராமர் பாலத்தைக் காக்க உயிரையும் தியாகம் செய்ய தயாராக இருக்கிறோம்....ராமர் உண்மை என நான் கருணாநிதியிடம் நேரடியாக விவாதம் செய்ய தயாராக இருக்கிறேன். அதில் தோற்றுவிட்டால் உயிரை விடவும் தயார்!"

ஏறக்குறைய மூன்று நூற்றாண்டுகளுக்கு முன்னரே அவதார புருஷர் அய்யா வைகுண்டர் ஸ்ரீ ராம பக்தர்களை அவமானப்படுத்தும் அரக்க அல்பர்கள் எத்தகைய தண்டனையை பெறுவார்கள் என கூறியுள்ளார்:
பாணமது தன்னாலும் பத்தினிதன் கற்பாலும்
நாணமது கெட்ட அரக்கா உன் நல்ல பத்து தலை இழந்து
சேனைத்தளம் இழந்து சிரசு இழந்து வாழ்விழந்து
வானரங்கள் வந்து உன்றன் வையகத்தை சுட்டழித்து
உன் சடலம் எல்லாம் உழுத்துப் புழுபுழுத்து
சஞ்சலப்பட்டு சண்டாளா நீ மடிய
வேண்டுவேன் தவசு விமலன்தனை நோக்கி (அகிலத்திரட்டு அம்மானை (1179-11185)

மேலே இருப்பதை எந்த அரசியல்வியாதியையும் மனதில் வைத்து சொல்லவில்லை. ஆனால் சாதியக்கொடுமைகளையும் அன்னிய மதமாற்றிகளையும் எதிர்த்து குரல் கொடுத்த ஒரு அவதார புருஷர் இராமபக்தர்களை அவமானப்படுத்தி அன்று அரசாண்ட ஒரு அரக்க அரசனுக்கு இடப்பட்ட சாபத்தை இங்கு சொல்லி இருக்கிறது. தீயவர்கள் அழிய விரும்புபவர்கள் இவ்வாறே வேண்டலாம்.


அய்யாவழி மக்களின் திருநாமம் தாங்கிய காவிக்கொடியான அன்புக்கொடி இயக்கத்தின் தலைவர்களில் ஒருவரான பாலபிரஜாபதி அடிகளார் கூறியுள்ளதாவது:

சேது சமுத்திர திட்டமானது ஊழல் செய்வதற்கென்றே கொண்டு வரப்பட்டுள்ள திட்டமாகும். கடலில் செலவழிக்கிறோம் என்று பலகோடி ரூபாயைக் கொள்ளை அடிப்பதற்கென்றே இந்த திட்டம் கொண்டு வரப்படுகிறது....இராமர் தன் கைகளால் இந்த பாலத்தைக் கட்டினார் என்பது இந்துக்களின் அசைக்கமுடியாத நம்பிக்கை. இந்த நம்பிக்கையில் கை வைப்பது சம்பந்தப்பட்ட அரசுகளுக்கு மிகப்பெரிய சாபமாகவே அமையும்.பாலம் இடிக்கப்படுவதைத்தான் நாங்கள் எதிர்க்கிறோமே தவிர மாற்றுவழியில் இந்த திட்டத்தை ஊழல் இல்லாமல் நிறைவேற்றப்படுவதை நாங்கள் எதிர்க்கவில்லை....காந்தியடிகள் தற்போது உயிருடன் இருந்தால் ராமர் பாலத்தை காப்பாற்றும் இது போன்ற போராட்டன்களுக்கு அவரே தலலமை பொறுப்பேற்றிருப்பார். ராமரைப் பின்பற்றி தன்னன மகாத்மாவாக்கியவர் காந்தியடிகள். சாதிய சமத்துவத்தை விரும்பியவர் இராமர்....இந்தியாவில் ராமரை தோற்கடிக்க நினைத்த யாரும் வெற்றி பெற்றதில்லல. இராமர் பாலத்தை இடிக்க நினனத்தால் இந்தியா முழுவதும் இன்னொரு புரட்சி உருவாகும்."